O Arrocha Mais Triste do Mundo - Fresno

O medo se apresenta de tal maneira

E logo toma conta da casa inteira

Me deixa inseguro, sem ver futuro

Um surto ansioso, tão prematuro

A sombra me encurrala, tão distraído

Um abraço do escuro, desconhecido

E logo reconheço que eu mereço

Cheguei onde eu cheguei, esse é o preço

Já faz parte de mim

Sou desde sempre assim

Você não será

A primeira a tentar me mudar

E falhar

Só vai ser outra vez dentre um milhão

De vezes que o mundo me disse não

Que eu senti inveja, me rebaixei

Que eu me senti um merda, que eu chorei

Que eu não disse nada, ninguém escuta

Que eu engoli a seco, filha da puta

Eu grito alto que você vai pagar

Mas quem é que eu tô tentando enganar?

Já faz parte de mim

Sou desde sempre assim

Você não será

A primeira a tentar me mudar

E falhar

Já faz parte de mim

Sou desde sempre assim

Você não será

A primeira a tentar me mudar

E falhar…

De angst presenteert zich op zo'n manier

En dan zorgt hij voor het hele huis

Het maakt me onzeker, zonder een toekomst te zien

Een angstige uitbraak, zo voorbarig

De schaduw houdt me in het nauw, zo afgeleid

Een knuffel uit het donker, onbekend

En ik erken al snel dat ik het verdien

Ik heb waar ik kwam, dit is de prijs

Het is al een deel van mij

Ik ben altijd zo geweest

Je zal niet zijn

De eerste die mezelf probeert te veranderen

en mislukt

Het zal nog maar één keer op een miljoen zijn

Soms vertelde de wereld me nee

Dat ik jaloers was, ik verlaagde mezelf

Dat ik me rot voelde, dat ik huilde

Dat ik niets zei, niemand luistert

Dat ik droog slikte, klootzak

Ik schreeuw hardop dat je zult betalen

Maar wie probeer ik voor de gek te houden?

Het is al een deel van mij

Ik ben altijd zo geweest

Je zal niet zijn

De eerste die mezelf probeert te veranderen

en mislukt

Het is al een deel van mij

Ik ben altijd zo geweest

Je zal niet zijn

De eerste die mezelf probeert te veranderen

En mislukken...