Zeit lass mir Zeit - Frei.Wild

Ich sitze am Fenster und starre in den Regen.

Der Rauch meiner Kippe

zieht klanglos geschickt in die Kälte hinaus.

Der Wind reisst ihn mit sich

und zieht ihn für immer davon

Ein Klang lauter Stimmen erreicht meine Sinne.

Der Qualm dieser Straße erobert

mein Zimmer und so denke ich mir: «All der Schall und der Rauch sind

vergänglich und nur auf der Flucht.»

Und ich will ganz bestimmt nicht für immer nur fliehen.

Will verweilen,

mich aussruhen, Momente berühren, will und möchte bestimmen, was immer in mir

geschieht.

(Irgendwann, irgendwann)

Ich hasse den Kampf, den ich eh nur verliere, den ich eigentlich schon mein

Leben lang führe.

Allzeit bereit, aber allzeit gewinnt die Zeit.

Woohoooo oh oh

Zeit, lass mir Zeit!

Die Sonne kommt raus und so lauf ich mal wieder durch die Hallen am Bahnhof und

setz mich mal nieder

und es kommt mir so vor: «Die Welt steht nie still, doch nur, weil es niemand

will.»

Und ich will ganz bestimmt nicht für immer nur fliehen, will verweilen,

mich aussruhen, Momente berühren.

Will und möchte bestimmen, was immer in mir

geschieht.

(Irgendwann, irgendwann)

Ich hasse den Kampf, den ich eh nur verliere, den ich eigentlich schon mein

Leben lang führe.

Allzeit bereit, aber allzeit gewinnt die Zeit.

Woohoooo oh oh

Zeit, lass mir Zeit!

Zeit, lass mir Zeit!

Zeit, lass mir Zeit!

Zeit, lass mir Zeit!

Der Sand, er läuft, läuft, läuft, er läuft noch immer.

Und meine Ungeduld,

sie wird wieder schlimmer…

Ik zit bij het raam en staar naar de regen.

De rook van mijn flikker

behendig trekt zich zonder geluid de kou in.

De wind voert hem weg

en trekt hem voor altijd weg

Een geluid van luide stemmen bereikt mijn zintuigen.

De rook van deze straat overwint

mijn kamer en dus denk ik bij mezelf: "Al het lawaai en de rook zijn"

kortstondig en alleen op de vlucht."

En ik wil zeker niet voor altijd ontsnappen.

wil blijven

rust, aanraakmomenten, wil en wil bepalen wat er in mij zit

gebeurt.

(soms, ooit)

Ik haat het gevecht, dat ik toch alleen maar verlies, dat ik eigenlijk al heb

voor het leven leiden.

Altijd klaar, maar altijd wint de tijd.

Woooooh oh oh

Tijd, geef me tijd!

De zon komt door en dus loop ik door de gangen bij het treinstation en

zet me neer

en het lijkt mij zo: «De wereld staat nooit stil, maar alleen omdat er niemand is»

wil."

En ik wil zeker niet voor altijd vluchten, ik wil blijven

rust, aanrakingsmomenten.

Wil en wil bepalen wat er in mij is

gebeurt.

(soms, ooit)

Ik haat het gevecht, dat ik toch alleen maar verlies, dat ik eigenlijk al heb

voor het leven leiden.

Altijd klaar, maar altijd wint de tijd.

Woooooh oh oh

Tijd, geef me tijd!

Tijd, geef me tijd!

Tijd, geef me tijd!

Tijd, geef me tijd!

Het zand, het loopt, het loopt, het loopt, het loopt nog steeds.

en mijn ongeduld

ze wordt steeds slechter...