Tot und doch am Leben - Frei.Wild

Ich lasse ihn laufen, diesen Film meines Lebens

Mal war ich heiter, mal der Sklave meines Strebens

Was ich erlebte aber dann doch nicht erlebt hab

Ging verloren auf der Strecke zwischen Schöpfung und Grab

Der Zeiger zieht vorbei und die Tage vergehen

Gewisse Dinge kann man nie mehr erleben

Wir sind ein Rädchen in dem Uhrwerkt der Zeit

Ich hau den Keil zwischen die Räder und ich fühl mich befreit

Da vorne wo die Sonne untergeht

Wo dich der wahre Wind des Lebens umweht

Kannst du die Sehnsucht deiner Seele erleben

Und dir selber eingestehen, du bist tot und doch am Leben

Wir lieben die Lichter, doch wir hassen die Schatten

Wir greifen nach Sternen, um sie fallen zu lassen

Wie ferngesteuert, programmiert und am Klagen

Stellen uns so lange schon diese Fragen über Fragen

Wo werde ich irgendwann landen wo werde ich irgendwann stehen

Habe mich der hektik gebeugt und hab rein gar nichts erlebt

Wir sind ein Rädchen in dem Uhrwerk der Zeit

Ich hau den Keil zwischen die Räder und ich nehem mir eine Auszeit

Da vorne wo die Sonne untergeht

Wo dich der wahre Wind des Lebens umweht

Kannst du die Sehnsucht deiner Seele erleben

Und dir selber eingestehen

Nehmt euch die Zeit und seht dahin wo die Sonne untergeht

Dahin wo der Wind des Lebens weht und ihr um Freieht fleht

Ik laat het lopen, deze film van mijn leven

Soms was ik opgewekt, soms de slaaf van mijn streven

Wat ik heb meegemaakt maar toen niet beleefde

Verdwaald tussen schepping en graf

De hand gaat voorbij en de dagen gaan voorbij

Bepaalde dingen kun je nooit meer beleven

Wij zijn een radertje in het uurwerk van de tijd

Ik rijd de wig tussen de wielen en ik voel me bevrijd

Vooruit waar de zon ondergaat

Waar de ware wind van het leven om je heen waait

Kun je het verlangen van je ziel ervaren?

En geef jezelf toe dat je dood bent en toch leeft

We houden van de lichten, maar we haten de schaduwen

We reiken naar sterren om ze te laten vallen

Alsof op afstand bestuurd, geprogrammeerd en klagend

We stellen onszelf al zo lang deze vragen over vragen

Waar zal ik uiteindelijk terechtkomen, waar zal ik uiteindelijk staan

Ik boog voor de drukte en ervoer helemaal niets

Wij zijn een radertje in het uurwerk van de tijd

Ik sla de wig tussen de wielen en ik neem een ​​pauze

Vooruit waar de zon ondergaat

Waar de ware wind van het leven om je heen waait

Kun je het verlangen van je ziel ervaren?

En geef toe aan jezelf

Neem de tijd en kijk waar de zon ondergaat

Naar waar de wind van het leven waait en je pleit voor vrijheid