Steine deiner Mauer - Frei.Wild

Rauch zieht auf, zieht durch die Gitter.

Rostig, Alt und Nass.

Der Regen

schmeckt mal wieder bitter.

Du nimmst das Glas.

An ihren Steinen soll es

brechen.

Es bricht nicht — nicht deinen Frust.

Selbst erbaut mit totem Lächeln,

gelähmte Winkel, doch mit Schwächen.

Doch mit Schwächen.

REFRAIN:

Und die Steine dieser Mauer werden fallen.

Und du wirst lachend vor ihr stehen.

Nichts geblieben, nur Ruinen und dein Leben.

Und die Steine dieser Mauern sollen werden, zu einem Turm auf dem du stehst.

Hast dich gefunden, weist wo du stehst, mitten im Leben doch ganz ohne Tränen

— Ganz ohne Tränen.

Fragmente von Ohnmacht, der Gang durch Gänge — ganz ohne Fenster,

ganz ohne Licht.

Mit Nerven versteckte Fundamente — Du haust dagegen,

doch willst nicht, dass sie bricht.

Sie war dein Schutz und war zudem Barriere,

schirmte dich ab, stand dir immer im Wege.

Subtile Gedanken komm' jetz ins

wanken, reiß sie jetzt nieder, brauchst keine Schranken — Brauchst keine

Schranken.

REFRAIN:

Und die Steine dieser Mauer werden fallen.

Und du wirst lachend vor ihr stehen.

Nichts geblieben, nur Ruinen und dein Leben.

Und die Steine dieser Mauern sollen werden, zu einem Turm auf dem du stehst.

Hast dich gefunden, weist wo du stehst, mitten im Leben doch ganz ohne Tränen

— Ganz ohne Tränen.

REFRAIN:

Und die Steine dieser Mauer werden fallen.

Und du wirst lachend vor ihr stehen.

Nichts geblieben, nur Ruinen und dein Leben.

Und die Steine dieser Mauern sollen werden, zu einem Turm auf dem du stehst.

Hast dich gefunden, weist wo du stehst, mitten im Leben, doch ganz ohne Tränen.

(Dank an Marko Flemming für den Text)

Rook stijgt op, zweeft door de tralies.

Roestig, oud en nat.

De regen

smaakt weer bitter.

Jij neemt het glas.

Het zal op hun stenen zijn

pauze.

Het breekt niet - niet je frustratie.

Zelf gebouwd met een dode glimlach

verlamde hoeken, maar met zwakke punten.

Maar met zwakke punten.

NALATEN:

En de stenen van deze muur zullen vallen.

En je zult lachend voor haar staan.

Niets meer, alleen ruïnes en je leven.

En de stenen van deze muren zullen een toren worden waarop u staat.

Jezelf gevonden, laat zien waar je staat, midden in het leven zonder tranen

— Zonder tranen.

Fragmenten van flauwvallen, wandelen door gangen - zonder ramen,

zonder enig licht.

Fundamenten verborgen met zenuwen - je staat ertegen,

maar wil niet dat hij kapot gaat.

Ze was je bescherming en was ook een barrière,

beschermde je, stond je altijd in de weg.

Subtiele gedachten komen nu binnen

wankelen, breek ze nu af, heb geen barrières nodig - heb er geen nodig

belemmeringen.

NALATEN:

En de stenen van deze muur zullen vallen.

En je zult lachend voor haar staan.

Niets meer, alleen ruïnes en je leven.

En de stenen van deze muren zullen een toren worden waarop u staat.

Jezelf gevonden, laat zien waar je staat, midden in het leven zonder tranen

— Zonder tranen.

NALATEN:

En de stenen van deze muur zullen vallen.

En je zult lachend voor haar staan.

Niets meer, alleen ruïnes en je leven.

En de stenen van deze muren zullen een toren worden waarop u staat.

Jezelf gevonden, laat zien waar je staat, midden in het leven, maar zonder tranen.

(Met dank aan Marko Flemming voor de tekst)