E mi manchi tanto ( la nostalgia ) - Franco Simone

Al suo fianco camminavo

E verso il fiume mi portava

Al posto dove le piaceva andare

Mi diceva: «È poco tempo

Sei un amore troppo breve

Come faccio a ricordarti io?»

Poi mi disse: «Prendimi»

Ma sentivo che tremava

E tutto ciò che io di vero ho

Lei mi disse: «È facile…»

E io non le credevo ma

Nella mente avevo solo lei

Dopo un po' rimase chiusa in me

E qualcosa ora ho ancora dentro

È amore…

Io non so se la risveglierò…

È tutto ciò che io di vero ho…

La tua immagine nel pianto

Che si mostra senza orgoglio

Scivola leggera nei miei occhi…

E mi manchi tanto

Ci vorrà del tempo

Ma io so già che ti ritroverò

Anche solo per un po'…

E io non ti credevo ma

Nella mente avevo solo te

Dopo un po' ti chiusi tutta in me

E qualcosa ora ho ancora dentro

È amore…

Io non so se ti risveglierò…

Sei tutto ciò che io di vero ho…

Aan zijn zijde liep ik

En naar de rivier droeg het me

Waar ze graag ging

Hij zei tegen mij: «Het is nog maar kort»

Je bent een te korte liefde

Hoe kan ik je herinneren?"

Toen zei hij tegen me: "Neem me mee"

Maar ik voelde dat hij trilde

En alles wat ik van waarheid heb

Ze zei tegen mij: "Het is makkelijk..."

En ik geloofde haar niet maar

In mijn gedachten had ik alleen haar

Na een tijdje was ze opgesloten in mij

En nu heb ik nog iets binnen

Het is liefde…

Ik weet niet of ik haar wakker zal maken...

Dat is alles wat ik van de waarheid heb...

Je afbeelding in tranen

Die zich toont zonder trots

Het glijdt zachtjes in mijn ogen...

En ik mis je heel erg

Het zal enige tijd duren

Maar ik weet nu al dat ik je weer zal vinden

Al is het maar voor even...

En ik geloofde je niet maar

In mijn gedachten had ik alleen jou

Na een tijdje sloot je jezelf op in mij

En nu heb ik nog iets binnen

Het is liefde…

Ik weet niet of ik je wakker zal maken...

Jij bent alles wat ik van waarheid heb...