El Mar - Francisca Valenzuela

El mar murmura melodías a la luna

Y le cuenta cuando vivía dentro de una figura azul

Modelando su cuerpo de piel de seda y ojos de cristal

Conquistaba todo el mundo al respirar

Inútil era confesar que ella pertenecía al mar

Y que no era nada más que agua

Huyendo de la prisión dorada

Sola llamaba para que presentará su figura azul

Cantaba canciones a las estrellas perforando el cielo

Recibiendo lágrimas de las

Nubes húmedas que besaban sus labios

En verdad

Cantaba canciones a las estrellas perforando el cielo

Recibiendo lágrimas de las

Nubes húmedas que besaban sus labios

Y cantaba canciones a las estrellas perforando el cielo con su tristeza

Recibiendo lágrimas de las

Nubes húmedas que besaban sus labios

En verdad

En verdad

De zee fluistert melodieën naar de maan

En vertelt hem wanneer hij in een blauwe figuur leefde

Haar lichaam van zijden huid en glazen ogen modelleren

Hij veroverde de hele wereld door te ademen

Het had geen zin om te bekennen dat ze tot de zee behoorde

En dat was niets anders dan water

Op de vlucht uit de gouden gevangenis

Sola belde om haar blauwe figuur te presenteren

Ik zong liedjes voor de sterren die de lucht doorboorden

Tranen ontvangen van

Natte wolken die haar lippen kusten

Werkelijk

Ik zong liedjes voor de sterren die de lucht doorboorden

Tranen ontvangen van

Natte wolken die haar lippen kusten

En zongen liedjes voor de sterren die de lucht doorboorden met hun verdriet

Tranen ontvangen van

Natte wolken die haar lippen kusten

Werkelijk

Werkelijk