Crónica - Francisca Valenzuela

Yo lo deje ahí tendido, herido sé que fue un buen hombre

Su alma gotea al piso y que hizo?

para esto merecer

Yo lo hice tenían hambre no sé ni cómo ni que, no sé

Ni cómo ni que mas darles

Yo busco en ti yo busco en mi yo busco aquí y no encuentro fe,

Trabajo y no descanso aunque trate no avanzo aunque

Busque no encuentro en ello.

Yo estoy aquí tendido, herido sé que soy un buen hombre

Mis lágrimas al piso extraño a mi mujer extraño a mis hijos

Yo busco en ti yo busco en mi yo busco aquí y no encuentro fe

Trabajo y no descanso aunque trate no avanzo aunque

Busqué no encuentro en ello

Ven gente que viene y va, gente que va y que viene,

Gente que tiene nada y gente que todo tiene,

Es una crónica de de muerte anunciada y no me digan

Que esto no iba a pasar

Y al cerrar mis ojos lo veo ahí indefenso y no se dé

Que mala gente dicen ellos de mi (ahhh)

Ik liet hem daar liggen, gekwetst, ik weet dat hij een goede man was

Zijn ziel druipt op de grond en wat deed hij?

hiervoor verdienen

Ik deed het ze hadden honger Ik weet niet hoe of wat, ik weet het niet

Noch hoe, noch wat ze anders te geven

Ik kijk in jou, ik kijk in mij, ik kijk hier en ik vind geen geloof,

Ik werk en ik rust niet, ook al probeer ik het, ik kom niet vooruit, hoewel

Zoek er geen vondst op.

Ik lig hier gekwetst, ik weet dat ik een goede man ben

Mijn tranen op de vloer Ik mis mijn vrouw Ik mis mijn kinderen

Ik kijk in jou Ik kijk in mij Ik kijk hier en ik vind geen geloof

Ik werk en ik rust niet, ook al probeer ik het, ik kom niet vooruit, hoewel

Ik heb gezocht, ik kan het niet vinden

Ze zien mensen die komen en gaan, mensen die komen en gaan,

Mensen die niets hebben en mensen die alles hebben,

Het is een kroniek van de voorspelde dood en vertel het me niet

Dat dit niet zou gebeuren

En als ik mijn ogen sluit zie ik hem daar weerloos en ik realiseer me niet

Wat voor slechte mensen zeggen ze over mij (ahhh)