The Exit - Forgive Durden

Look at that which surrounds me

I’m supposed to call this home?

The Dark has become so overwhelming

So why don’t I just go?

Why can’t you be more like your brother?

Together you would rule the throne

Evil and darkness would grow

This kingdom needs you

«Why can’t you just be more like Pallis?»

they always ask

Could this feeling deep in me be the prophecy?

As a child I heard such wonderful stories

Of The Lamps, and The Oracle, and Holy The Sea

Silly boy, you speak of fiction

Silly boy, you can’t just leave them

Reaching for some fairy-tale ending

Myth or legend

Oh, what’s the use maybe they’re right

What’s the point of dreaming

If it can never materialize?

Townsfolk are ashamed

Why can’t I live up to my family name?

Well it’s not me that you see

It’s just my pedigree

You’re a reckless and romantic rogue

Your head is in the clouds

You’ll be chained here all your life

Shackled to the ground

You’re not the chosen one

Don’t you ever dream of some place better?

Or a life that’s greater?

Don’t you ever feel like you’ve been destined

For something bigger than your skin?

You are so foolish

The Dark has been your home

If you elope, I’ll hunt you down

Through suffering you’ll atone

Dear Pallis, you’re my brother

You’ve loved and watched over me

But there’s something bigger at stake

My purpose is this journey

Brother, you are shortsighted

Naive and starry-eyed

You are not the chosen one

This will be your demise

Brother, I can’t help this feeling

My heart tells me to run

You were meant to rule the Dark

I was meant to see the sun

Don’t you ever dream of some place better

When the lights shine brighter?

Don’t you ever feel like you’ve been destined

For something bigger than your skin?

I think I’ll just go

Adakias, tired of fiction and bound by his ambition

Left his home for the city of light

Disguised as a citizen, his identity was hidden

Within in a city that sat glistening

He was eager for this new life

He contemplated and hated

Why had he waited so long

To flee his home forever shaded

Where the jaded are never wrong?

He took a deep breath

He was finally gone

His hope was left strong

That a meaning would be found

That had kept him withdrawn

His stare had caught a light

And he fell for the sight

Her name was Princess Anhura

And she suffered from the same strife

And like Adakias, she spent most of her time

Dreaming of a different life

Don’t you ever feel like you’ve been destined

For something bigger than your skin?

Kijk naar wat mij omringt

Moet ik dit thuis noemen?

The Dark is zo overweldigend geworden

Dus waarom ga ik niet gewoon?

Waarom kun je niet meer op je broer lijken?

Samen zouden jullie de troon regeren

Kwaad en duisternis zouden groeien

Dit koninkrijk heeft je nodig

"Waarom kun je niet gewoon meer op Pallis lijken?"

ze vragen altijd

Zou dit gevoel diep in mij de profetie kunnen zijn?

Als kind hoorde ik zulke prachtige verhalen

Van de lampen en het orakel en de heilige zee

Domme jongen, je hebt het over fictie

Domme jongen, je kunt ze niet zomaar achterlaten

Op zoek naar een sprookjesachtig einde

Mythe of legende

Oh, wat heeft het voor zin, misschien hebben ze gelijk

Wat is het nut van dromen?

Als het nooit kan gebeuren?

Stadsmensen schamen zich

Waarom kan ik mijn familienaam niet waarmaken?

Nou, ik ben het niet die je ziet

Het is gewoon mijn stamboom

Je bent een roekeloze en romantische schurk

Je hoofd is in de wolken

Je blijft hier je hele leven aan vastgeketend

Aan de grond geketend

Jij bent niet de uitverkorene

Droom je nooit van een betere plek?

Of een leven dat groter is?

Heb je nooit het gevoel dat je voorbestemd bent?

Voor iets groter dan je huid?

Je bent zo dwaas

The Dark is jouw thuis geweest

Als je wegloopt, jaag ik je op

Door lijden zul je boeten

Beste Pallis, je bent mijn broer

Je hebt van me gehouden en over me gewaakt

Maar er staat iets groters op het spel

Mijn doel is deze reis

Broeder, je bent bijziend

Naïef en met sterrenhemel

Jij bent niet de uitverkorene

Dit wordt je ondergang

Broeder, ik kan dit gevoel niet helpen

Mijn hart zegt dat ik moet rennen

Het was de bedoeling dat je over het Duister zou heersen

Het was de bedoeling dat ik de zon zou zien

Droom je nooit van een betere plek?

Wanneer de lichten feller schijnen?

Heb je nooit het gevoel dat je voorbestemd bent?

Voor iets groter dan je huid?

Ik denk dat ik gewoon ga

Adakias, moe van fictie en gebonden aan zijn ambitie

Verliet zijn huis naar de lichtstad

Vermomd als een burger, was zijn identiteit verborgen

Binnen in een stad die glinsterde

Hij stond te popelen voor dit nieuwe leven

Hij overwoog en haatte

Waarom had hij zo lang gewacht?

Om zijn huis voor altijd in de schaduw te ontvluchten

Waar de afgematte mensen nooit ongelijk hebben?

Hij haalde diep adem

Hij was eindelijk weg

Zijn hoop bleef sterk

Dat er een betekenis zou worden gevonden

Dat hield hem teruggetrokken

Zijn blik had een licht opgevangen

En hij viel voor het zicht

Haar naam was prinses Anhura

En zij leed aan dezelfde strijd

En net als Adakias bracht ze het grootste deel van haar tijd door

Dromen van een ander leven

Heb je nooit het gevoel dat je voorbestemd bent?

Voor iets groter dan je huid?