Genesis - Forgive Durden

Narrator: Aaron Weiss of mewithoutYou

Ahrima: Thomas Dutton of Forgive Durden

O The Scientist: Casey Crescenzo of The Dear Hunter

This is the beginning and the end.

The rise and the fall.

Our gait will begin its saunter at the source, when the infant learns to crawl.

Place your hand on mine.

Untie your mind.

Let your bloated brain balloon and float away.

Wet the end of the thread.

Thimble upon your index.

Set the needle on its path,

Bobbing up and down and past.

Tears and seams all turn to one

With every stitch and each spool spun.

Feed the line through its eye.

Draw it from the other side.

Pull the strand to satisfy.

The need to compose.

The genetic map.

The scientific gap.

The detailed blueprints.

Swept away under carpets.

All we did was thread the eye

Of the silver splinter.

We simply planted the seed

And nursed it through the winter.

The rest is up to you, to do with what you’ll do.

To learn and love and laugh

Until the cycle circles back

I’ll just separate, weigh anchor, disengage

Divide and disappear.

And see you in the mirror.

I’m a slave to the night.

O the Scientist was the author and the architect.

The angels were His ink slingers, His actors and actresses.

His two purest talents were Ahrima and Nidria, two destined hearts,

bound by the same idea;

the unrelenting constancy of love and hope

can rescue and restore you from any scope.

In her, Ahrima confided his curbing frustration.

His gifts had been exhausted.

Oh, how they’d misused them.

She averted his passion and eased his blood.

And so he confessed it to her, he had fallen in love.

Verteller: Aaron Weiss van mewithoutYou

Ahrima: Thomas Dutton van Forgive Durden

O The Scientist: Casey Crescenzo van The Dear Hunter

Dit is het begin en het einde.

De opkomst en de val.

Onze gang begint zijn slenter bij de bron, wanneer het kind leert kruipen.

Leg je hand op de mijne.

Maak je geest los.

Laat je opgeblazen brein ballon en wegdrijven.

Maak het uiteinde van de draad nat.

Vingerhoed op uw index.

Zet de naald op zijn pad,

Dobberend op en neer en voorbij.

Tranen en naden worden allemaal één

Met elke steek en elke spoel gesponnen.

Voer de lijn door zijn oog.

Teken het vanaf de andere kant.

Trek aan de streng om tevreden te zijn.

De noodzaak om te componeren.

De genetische kaart.

De wetenschappelijke kloof.

De gedetailleerde blauwdrukken.

Weggevaagd onder tapijten.

Het enige wat we deden was het oog vastmaken

Van de zilversplinter.

We hebben gewoon het zaadje geplant

En verzorgde het de winter door.

De rest is aan jou, om te doen met wat je gaat doen.

Om te leren, lief te hebben en te lachen

Tot de cyclus terug cirkelt

Ik zal gewoon scheiden, anker wegen, loskoppelen

Verdeel en verdwijn.

En tot ziens in de spiegel.

Ik ben een slaaf van de nacht.

O de wetenschapper was de auteur en de architect.

De engelen waren Zijn inktslingers, Zijn acteurs en actrices.

Zijn twee zuiverste talenten waren Ahrima en Nidria, twee voorbestemde harten,

gebonden aan hetzelfde idee;

de niet aflatende standvastigheid van liefde en hoop

kan u redden en herstellen van elk bereik.

In haar vertrouwde Ahrima zijn inperkende frustratie toe.

Zijn gaven waren uitgeput.

Oh, wat hadden ze ze misbruikt.

Ze wendde zijn passie af en kalmeerde zijn bloed.

En dus bekende hij het haar dat hij verliefd was geworden.