Lo que sobra de mí - Fito & Fitipaldis

Tuve que aprender de nuevo a respirar

De nuevo tuve que aprender

Hice agujeros en la capa del disfraz de SuperMan

Que nunca me he querido poner

Me jugué a una carta la felicidad

Nunca pensé que la pudiera perder

Toda la vida era un cuento

Y yo era PeterPan, por eso no he podido crecer

Ya llega la tormenta, ya la oigo venir

Viene derechita hacia aquí

Haciendo: «bom… bom… bom… bom»

Si me concedieras un deseo para hacerme feliz

Me gustaría cortar todo lo que sobra de mi

Ahora sé que el cielo no está lejos, nosotros sí

Demasiado tiempo huyendo conmigo de mí

No era la más fea y me sacó a bailar

Ella me sacó a bailar

Y movía las caderas para despistar

Solo para despistar

Fue tan larga la condena, solo un día más, solo un día más…

Como un suspiro que debió durar lo mismo que la eternidad

Ya llega la tormenta ya la oigo venir

Viene derechita hacia aquí

Haciendo: «bom… bom… bom… bom»

Si me concedieras un deseo para hacerme feliz

Me gustaría cortar todo lo que sobra de mí

Ahora sé que el cielo no está lejos, nosotros sí

Demasiado tiempo huyendo conmigo de mí

Sé que la próxima estación de nuevo me despido

Y sé que nunca dije «adiós» convencido

Y complicarme me resulta muy sencillo

Igual que respirar…

Ahora sé que el cielo no está lejos, nosotros sí

Demasiado tiempo huyendo conmigo de mí

Ik moest opnieuw leren ademen

Ik moest weer leren

Ik sloeg gaten in de cape van het SuperMan-kostuum

Die ik nooit heb willen dragen

Ik speelde een kaart voor geluk

Ik had nooit gedacht dat ik haar zou kunnen verliezen

Het hele leven was een verhaal

En ik was PeterPan, daarom kon ik niet opgroeien

De storm komt eraan, ik hoor het al aankomen

Het komt deze kant op

Doen: “bom… bom… bom… bom”

Als je me één wens zou toestaan ​​om me gelukkig te maken

Ik zou graag alles wegsnijden wat er nog van mij over is

Nu weet ik dat de hemel niet ver is, wij wel

Te veel tijd om met mij weg te rennen

Ze was niet de lelijkste en ze vroeg me ten dans

Ze nam me mee uit dansen

En hij bewoog zijn heupen om te misleiden

gewoon om te misleiden

De zin was zo lang, nog een dag, nog een dag...

Als een zucht die tot in de eeuwigheid had moeten duren

De storm komt eraan en ik kan hem horen aankomen

Het komt deze kant op

Doen: “bom… bom… bom… bom”

Als je me één wens zou toestaan ​​om me gelukkig te maken

Ik zou graag alles afsnijden wat er nog van mij is

Nu weet ik dat de hemel niet ver is, wij wel

Te veel tijd om met mij weg te rennen

Ik weet dat ik bij het volgende station weer vaarwel zeg

En ik weet dat ik nooit overtuigd "tot ziens" heb gezegd

En ingewikkeld worden is heel gemakkelijk voor mij

Net als ademen...

Nu weet ik dat de hemel niet ver is, wij wel

Te veel tijd om met mij weg te rennen