A la luna se le ve el ombligo - Fito & Fitipaldis

No se cuanto tiempo habré perdido.

Vivo tan deprisa

que se cae de los bolsillos.

A pesar de todo he aprendido.

Si la noche es clara

a la luna se le ve el ombligo.

Mira que a la luna se le ve el ombligo.

Ojala me hubiera dado cuenta antes.

No siempre lo urgente es lo importante.

Tal vez son las brujas

tal vez el destino.

Yo siempre me pierdo en el mismo camino.

Siempre en el mismo camino.

Ahora solo quiero estar contigo.

Todo mi universo esta debajo de tu ombligo.

Por tus huesos locos de remate,

todos los molinos se convierten en gigantes.

Quisiera ser tan alto como la luna

mirar por tu ventana cuando estas desnuda.

Al pasar la barca me dijo el barquero

de Africa a Tarifa cuesta mucho mas dinero

mucho mas dinero, mucho mas dinero

mucho mas dinero, mucho mas dinero.

Ojala me hubiera dado cuenta antes.

No siempre lo urgente es lo importante.

Tal vez son las brujas

tal vez el destino.

Yo siempre me pierdo en el mismo camino.

Siempre en el mismo camino.

Ik weet niet hoeveel tijd ik heb verspild.

Ik leef zo ​​snel

dat valt uit de zakken.

Ondanks alles wat ik heb geleerd.

Als de nacht helder is

de maan toont zijn navel.

Kijk hoe de navel van de maan te zien is.

Ik wou dat ik het eerder had opgemerkt.

Wat urgent is, is niet altijd belangrijk.

Misschien zijn het de heksen

misschien het lot.

Ik verdwaal altijd op hetzelfde pad.

Altijd op hetzelfde pad.

Nu wil ik gewoon bij je zijn.

Mijn hele universum is onder je navel.

Voor je gekke veilingen,

alle windmolens worden reuzen.

Ik zou zo lang als de maan willen zijn

kijk uit je raam als je naakt bent.

Toen de boot voorbijging, vertelde de bootsman me:

van Afrika naar Tarifa kost veel meer geld

veel meer geld, veel meer geld

veel meer geld, veel meer geld.

Ik wou dat ik het eerder had opgemerkt.

Wat urgent is, is niet altijd belangrijk.

Misschien zijn het de heksen

misschien het lot.

Ik verdwaal altijd op hetzelfde pad.

Altijd op hetzelfde pad.