Antes de que cuente diez - Fito & Fitipaldis

Puedo escribir y no disimular

Es la ventaja de irse haciendo viejo

No tengo nada para impresionar

Ni por fuera ni por dentro

La noche en vela va cruzando el mar

Porque los sueños viajan con el viento

Que en mi ventana, sopla en el cristal

Mira a ver si estoy despierto

Me perdí en un cruce de palabras

Me anotaron mal la dirección

Ya grabé mi nombre en una bala

Ya probé la carne de cañón

Ya lo tengo todo controlado

Y alguien dijo: «¡¡no-no-no-no-no!!»

Que ahora viene el viento de otro lado

Déjame el timón

Y alguien dijo: «¡¡no-no-no!

Lo que me llevará al final

Serán mis pasos, no el camino

No ves que siempre vas detrás

Cuando persigues al destino

Siempre es la mano y no el puñal

Nunca es lo que pudo haber sido

No es porque digas la verdad

Es porque nunca me has mentido

No voy a sentirme mal

Si algo no me sale bien

He aprendido a derrapar

Y a chocar con la pared

Que la vida se nos va

Como el humo de ese tren

Como un beso en un portal

Antes de que cuente diez

Y no volveré a sentirme extraño

Aunque no me llegue a conocer

Y no volveré a quererte tanto

Y no volveré a dejarte de querer

Dejé de volar, me hundí en el barro

Y entre tanto barro me encontré

Algo de calor sin tus abrazos

Ahora sé que nunca volveré!!!

Ik kan schrijven en niet verbergen

Het is het voordeel van oud worden

Ik heb niets om indruk op te maken

noch buiten noch binnen

De slapeloze nacht steekt de zee over

Omdat dromen reizen met de wind

Dat in mijn raam, blaast op het glas

Kijk of ik wakker ben

Ik raakte verdwaald in een kruispunt van woorden

Ze schreven mijn adres verkeerd op

Ik heb mijn naam al op een kogel gegraveerd

Ik heb het kanonnenvoer al geproefd

Ik heb alles al onder controle

En iemand zei "nee-nee-nee-nee-nee!!"

Dat nu de wind van een andere kant komt

laat mij het roer

En iemand zei: "nee-nee-nee!

Wat zal me tot het einde brengen?

Het zullen mijn stappen zijn, niet de weg

Zie je niet dat je altijd achterloopt?

Wanneer je het lot najaagt

Het is altijd de hand en niet de dolk

Het is nooit wat het had kunnen zijn

Het is niet omdat je de waarheid vertelt

Het is omdat je nooit tegen me hebt gelogen

Ik zal me niet slecht voelen

Als er iets niet goed gaat

ik heb leren slippen

En om de muur te raken

Dat leven verlaat ons

Zoals de rook van die trein

Als een kus in een deuropening

Voordat ik tot tien tel

En ik zal me niet meer vreemd voelen

Ook als je me niet kent

En ik zal niet meer zoveel van je houden

En ik zal niet stoppen weer van je te houden

Ik stopte met vliegen, ik zonk in de modder

En tussen zoveel modder vond ik

Wat warmte zonder je knuffels

Nu weet ik dat ik nooit meer terug zal gaan!!!