Entre la espada y la pared - Fito & Fitipaldis

Entre lo amargo del café

Quedó el aroma y el calor

Lo que me dio, me lo dejó

Cuando se fue

Con la certeza y la razón

De sabe Dios quién sabe qué

Que lo invisible existe sólo porque no se ve

No soy la foto del carnet

No soy la luz en el balcón

Yo solo soy el que llegó

Y el que se fue

No sé muy bien a dónde voy

Para encontrarme búscame

En algún sitio entre la espada y la pared

Las nubes con el viento siempre están cambiando

Quizás podamos ver el sol de vez en cuando

Puede ser que todo vuelva a ser

Cuando es tarde para responder

Que nunca más

Voy a quedarme en este mar

Aunque me estrelle entre las rocas

Aunque me pise el mismo pie

Que antes beso mi boca

No encontrar el equilibro Y agarrarse

Lo contrario de vivir es no arriesgarse

O quien sabe qué

Oh no no no

Maldita noche que pasé

No sé muy bien por qué razón

Que sin dormirme te soñé

Me pareció escuchar tu voz

Toda la culpa es del café

Que me recuerda tu sabor

Y fue la voz que no escuché

Y fue el silencio el que me despertó

Toda la culpa fue del aire que rozó mi piel

De la piel que me guardó el calor

El mismo con el que forjé

Mi oxidado corazón

Las cosas que no pueden ser

Son todas las que he sido yo

Las mezclas no me salen bien

Sexo, drogas, rock & roll

Sexo, drogas, rock & roll

Tussen de bitterheid van de koffie

Het aroma en de warmte bleven

Wat hij me gaf, liet hij me achter

Toen hij wegging

Met zekerheid en reden

God weet wie weet wat

Dat het onzichtbare alleen bestaat omdat het niet wordt gezien

Ik ben niet de pasfoto

Ik ben niet het licht op het balkon

Ik ben gewoon degene die is aangekomen

en degene die wegging

Ik weet niet echt waar ik heen ga

om mij te vinden, zoek mij

Ergens tussen een rots en een harde plaats

De wolken met de wind veranderen altijd

Misschien kunnen we af en toe de zon zien

Het kan zijn dat alles weer zal zijn

Wanneer het te laat is om te antwoorden

dat nooit meer

Ik blijf in deze zee

Zelfs als ik tussen de rotsen crash

Zelfs als ik op dezelfde voet zou staan

Dat voordat ik mijn mond kus

Geen balans vinden en vasthouden

Het tegenovergestelde van leven is geen risico's nemen

of wie weet wat

oh nee nee nee

verdomde nacht die ik heb doorgebracht

Ik weet niet echt waarom

Dat ik zonder te slapen van je droomde

Ik dacht dat ik je stem hoorde

Het is allemaal de schuld van de koffie

dat jouw smaak me doet denken

En het was de stem die ik niet hoorde

En het was de stilte die me wakker maakte

Alle schuld lag bij de lucht die mijn huid streelde

Van de huid die mijn warmte vasthield

Dezelfde waarmee ik heb gesmeed

mijn roestige hart

De dingen die niet kunnen zijn

Ze zijn alles wat ik ben geweest

Mixen werken niet voor mij

seks, drugs, rock & roll

seks, drugs, rock & roll