Abrazado a la tristeza - Fito & Fitipaldis

He salido a la calle abrazado a la tristeza,

Vi lo que no mira nadie

Y me dio verguenza y pena,

Los llantos desconsolados

Que estrangulan las gargantas

Dos ancianos encorvados parece que la tierra los llama

La justicia esta arrestada por orden de la avaricia

El dinero que te salva

Es el mismo que asesina

No me des mas esperanzas

Se que todo son mentiras

Sacos llenos de agujeros para guardar la alegria

Me da pena que se admire

El valor en la batalla

Menos mal que con los rifles

No se matan las palabras

Menos mal que con los rifles no se matan las palabras.

Ik ben de straat opgegaan om verdriet te omarmen,

Ik zag wat niemand ziet

En het gaf me schaamte en verdriet,

de troosteloze kreten

die kelen wurgen

Twee gebogen oude mannen, het lijkt alsof de aarde ze roept

Justitie wordt gearresteerd op bevel van hebzucht

Het geld dat u bespaart

Het is hetzelfde als moordenaar

Geef me niet meer hoop

Ik weet dat het allemaal leugens zijn

Zakken vol gaten om vreugde op te slaan

Het spijt me dat het wordt bewonderd

moed in de strijd

Gelukkig met de geweren

woorden worden niet gedood

Gelukkig worden met geweren geen woorden gedood.