Under Två Runor - Finntroll

Jag tog mina steg i gyttjans mark

Tusende korpar i mörker sky

Ett träsk med dödens skugga

Där lag min hämndens stund

Inget gift mej dräpa

Inga svekfulla dad

Spjutet med stjärnors prakt

Trollet med rymders makt

Jag sag nu en grop en ström

Tog min vrede och lät mossan svälja

Under fanns en passage en klyfta

Jag lät den dra mig in

Mot djupets sköte for jag än en gang

In i djupet av urtids minne

Mot gudens djup mot hämndens stund

Där grep nu klor av skuggors mara

Hon drack mitt blod

Hon stag min makt

I eld sa bla

Jag vred mej loss

En urgud som nu skickat mej

Hon klöste mitt jag min innersta eld

Da tog jag mitt stjärnors spjut

Med all min kraft jag skar

Ty sa som det var jag sag

Urguden och ormars häxa

Genom samma blodiga mun de talt

En ristad under tva runor

En hämnd jag ej nu fatt

Men orden ej förgatt

Jag blev kung med runors makt

Genom hämndens och hatets pakt

Urgudens gava

Runors makt

Mot manen i av steg

Trolldom född igen

I took my steps in the land of mud

Thousands of ravens in the dark sky

A swamp in the shadow of Death

There lay my moment of vengeance

No poison kills me

No devious advice

The spear with pride of stars

The troll with the power of the void

I saw a hole, a stream

Took my wrath and swallowed the moss

Below was a passage, an opening

I let it draw me in

Towards the deep embrace I traveled once more

Into the depths of ancient memory

Towards the depth of the God, towards the time of vengeance

There gripping were the claws of shadows' nightmare

She drank my blood

She stole my power

In fire so blue

I wriggled free

An ancient God who now sent me

She tore from me my inner fire

Then I took my spear of stars

With all my might I slashed

I saw the truth for what it was

The ancient God and the witch of serpents

Through the same bloodied mouth they spoke

As one, etched under two runes

No vengeance came to me

But the words were not forgotten

I was made king with the power of runes

Through the pact of vengeance and hatred

The gift of the ancient God

The power of runes

Towards the moon I ascended

Magic born again

Ik zette mijn stappen in de grond van de modder

Duizenden raven in donkere lucht

Een moeras met de schaduw van de dood

Daar lag mijn moment van wraak

Niets vergiftigde me om te doden

Geen verraderlijke vader

De speer met de pracht van de sterren

De trol met de kracht van de ruimte

Ik zag nu een put een stroom

Nam mijn woede en laat het mos slikken

Beneden was een doorgang een kloof

Ik liet het me naar binnen trekken

Tegen de boezem van de diepte ging ik nog een keer

In de diepten van het oude geheugen

Op weg naar de diepten van God tegen het moment van wraak

Er zijn nu klauwen van de mara van schaduwen gegrepen

Ze dronk mijn bloed

Ze heeft mijn kracht geënsceneerd

Ik eld sa blah

ik kronkelde

Een oude god die mij nu heeft gestuurd

Ze klampte zich vast aan mezelf, mijn diepste vuur

Toen nam ik de speer van mijn ster

Met al mijn kracht snij ik

Want zoals het was zag ik

De heks van de oergod en slangen

Door dezelfde bloedige mond spraken ze

Een gesneden onder twee runen

Een wraak die ik nu niet kreeg

Maar de woorden niet vergeten

Ik werd koning met de kracht van runen

Door het verbond van wraak en haat

Het geschenk van God

De kracht van Runor

Op weg naar de man in stappen

Opnieuw geboren tovenarij

Ik zette mijn stappen in het land van modder

Duizenden raven in de donkere lucht

Een moeras in de schaduw van de dood

Daar lag mijn moment van wraak

Geen gif doodt me

Geen omslachtig advies

De speer met trots van sterren

De trol met de kracht van de leegte

Ik zag een gat, een stroom

Nam mijn toorn en slikte het mos door

Hieronder was een passage, een opening

Ik laat het me naar binnen trekken

Op weg naar de diepe omhelzing reisde ik opnieuw

In de diepten van het oude geheugen

Naar de diepte van de God, naar de tijd van wraak

Daar waren aangrijpend de klauwen van de nachtmerrie van schaduwen

Ze dronk mijn bloed

Ze stal mijn macht

In vuur zo blauw

Ik wurmde me los

Een oude God die mij nu zond

Ze scheurde van mij mijn innerlijke vuur

Toen nam ik mijn speer van sterren

Met al mijn kracht heb ik gesneden

Ik zag de waarheid voor wat het was

De oude God en de heks van slangen

Door dezelfde bebloede mond spraken ze

Als één, geëtst onder twee runen

Geen wraak kwam tot mij

Maar de woorden werden niet vergeten

Ik werd koning gemaakt met de kracht van runen

Door het pact van wraak en haat

Het geschenk van de oude God

De kracht van runen

Naar de maan steeg ik op

Opnieuw geboren magie