Maktens Spira - Finntroll

Jag sprang med brisen

Mot norr den eviga isen

Jag fann en dalgang

En massiv spricka

Masarna visade vägen ur skyn

Da mötte jag isen

Da fann jag hav

En storm steg ur vagors djup

En hemlighet om maktens spira

Urgudar nu ristat genom mej

Sparet in i isen gick

Djupt mot dess frusna kärna

(Där den stod evigt stel

Gick en fara in med flodens ström

Ner mot det bla jag vandra

Isen i mina adror fär dagar tio)

Där fanns en grotta, en faslig sal

I grottans mitt han stod

Som djupet kallat ur stjärnors ljus

Krigarren mäktig fran rymders sus

Ur hans frusna hand jag tuggat

Ett spjut fran en ändlös plats

Ett skrik ett dan fran spjutets blad

Maktens spira med stjärnors rad

Tusende steg mot jordens yttre

Fran djupet jag än en gang steg

Nu grinet ej släckas fran detta tryne

Ett slag nu badas, snart slutförs allt

I ran with the wind

Northward, the perpetual ice

I found a valley

A massive gash

Seagulls guided me from the sky

Then I met the ice

Then I found the sea

A storm arose from the deep waves

A secret of the scepter of might

Ancient Gods now etched through me

The trail went into the ice

Deeply towards it’s frozen core

There it stood, forever unmoving

Followed a crack and the flowing water

Down towards the blue I wandered

The ice in my veins, for ten days

There was a cave, a ghostly chamber

In the middle of the cave he stood

Which the deep has conjured from the light of stars

The mighty warrior of the void

From his frozen hand I ate

A spear from an endless place

A cry, a rumble from the blade of the spear

The spire of might with a row of stars

Thousands of steps towards the the surface

From the depths I once again arose

Now the grin of my snout will not be extinguished

A battle now beckons, soon all will be finished

Ik rende met de wind mee

In het noorden het eeuwige ijs

Ik heb een vallei gevonden

Een enorme scheur

De massa wees de weg uit de lucht

Toen ontmoette ik het ijs

Toen vond ik zee

Een storm rees op uit de diepten van de grillen

Een geheim over het ontkiemen van macht

Idolen zijn nu door mij heen gesneden

De schop in het ijs ging

Diep tegen zijn bevroren kern

(Waar het eeuwig stijf stond)

Ging in gevaar met de stroom van de rivier

Ik loop er onder andere naar toe

Het ijs in mijn aderen voor tien dagen)

Er was een grot, een afschuwelijke hal

In het midden van de grot stond hij

Zoals de diepte riep vanuit het licht van de sterren

De krijger machtig uit het gefluit van de ruimte

Van zijn bevroren hand kauwde ik

Een speer uit een eindeloze plaats

Een schreeuw op een dag van het blad van de speer

De torenspits van de macht met de rij sterren

Duizend stappen naar de buitenkant van de aarde

Uit de diepten ben ik nog een keer opgestegen

Nu is de grijns niet gedoofd van deze snuit

Een slag nu gebaad, binnenkort is alles voltooid

Ik rende met de wind mee

Noordwaarts, het eeuwige ijs

Ik heb een vallei gevonden

een enorme snee

Meeuwen leidden me vanuit de lucht

Toen ontmoette ik het ijs

Toen vond ik de zee

Een storm rees op uit de diepe golven

Een geheim van de scepter van macht

Oude goden zijn nu door mij heen geëtst

Het pad ging het ijs in

Diep in de richting van zijn bevroren kern

Daar stond het, voor altijd onbeweeglijk

Een scheur gevolgd en het stromende water

Naar beneden naar het blauw dwaalde ik

Het ijs in mijn aderen, tien dagen lang

Er was een grot, een spookachtige kamer

In het midden van de grot stond hij

Die de diepte heeft opgeroepen uit het licht van de sterren

De machtige krijger van de leegte

Uit zijn bevroren hand at ik

Een speer uit een eindeloze plaats

Een kreet, een gerommel van het blad van de speer

De torenspits met een rij sterren

Duizenden stappen naar de oppervlakte

Uit de diepten ben ik weer opgestaan

Nu zal de grijns van mijn snuit niet worden gedoofd

Een strijd lonkt nu, binnenkort zal alles voorbij zijn