Я тебе дарю небо - Филипп Киркоров

Этот город меня уже просто вынудил

Написать эти письма в прошлое.

От тебя себя я не вылечил

Столько лет из пустого в порожнее.

Люди как и прежде влюбляются

Иногда до мурашек по коже

В жизни видимо все повторяется

Только мы повториться не сможем.

Ветер играет с листьями, осень диктует правила

Мне без тебя немыслимо, это и правильно.

Нежности недопитые уносит любовь на орбиты

И мы друг от друга в стороны уходим в последний раз.

Припев:

Я тебе дарю небо, лети,

Но помни как ты мне нужна

В тебе одной, любовь моя.

Я тебе дарю сердце, бери,

Но ничего не говори

Оно твоё, внутри меня.

Этот город меня уже просто вынудил

Написать эти письма в прошлое

От тебя себя я не вылечил

Столько лет из пустого в порожнее.

Люди так как и прежде влюбляются

Иногда до мурашек по коже

В жизни, видимо, все повторяется

Только мы повториться не сможем.

Ветер играет с листьями, осень диктует правила

Мне без тебя немыслимо, это и правильно.

Нежности недопитые уносит любовь на орбиты

И мы друг от друга в стороны уходим в последний раз.

Припев.

Deze stad heeft me al gedwongen

Schrijf deze brieven naar het verleden.

Ik heb mezelf niet van jou genezen

Zoveel jaren van leeg naar leeg.

Mensen worden nog steeds verliefd

Soms tot kippenvel

Alles lijkt zich te herhalen in het leven

Alleen kunnen we onszelf niet herhalen.

De wind speelt met de bladeren, de herfst dicteert de regels

Het is voor mij ondenkbaar zonder jou, en dat klopt.

Onvoltooide tederheid brengt liefde in banen

En we gaan voor de laatste keer van elkaar weg.

Refrein:

Ik geef je de lucht, vlieg,

Maar onthoud hoe ik je nodig heb

In jou alleen, mijn liefste.

Ik geef je mijn hart, neem het aan

Maar zeg niets

Het is van jou, in mij.

Deze stad heeft me al gedwongen

Schrijf deze brieven naar het verleden

Ik heb mezelf niet van jou genezen

Zoveel jaren van leeg naar leeg.

Mensen worden verliefd net als voorheen

Soms tot kippenvel

In het leven herhaalt zich blijkbaar alles

Alleen kunnen we onszelf niet herhalen.

De wind speelt met de bladeren, de herfst dicteert de regels

Het is voor mij ondenkbaar zonder jou, en dat klopt.

Onvoltooide tederheid brengt liefde in banen

En we gaan voor de laatste keer van elkaar weg.

Refrein.