Нас было шестеро - Филипп Киркоров

Нас было шестеро.

Один упал.

Упал в глазах друзей под грохот канонады.

Он душу дьяволу за нашу честь продал и новый дом себе купил в предместьях ада.

Нас было шестеро.

Нас стало пятеро.

Один устал.

Устал от гонки за успехом окаянным.

Он в час отчаянный тугой курок нажал и пал на праведную землю бездыханно.

Нас было пятеро.

Нас стало четверо.

Один исчез.

Нежданно канул в бездну, путь свершив короткий.

Быть может, был сражен он молнией с небес, а может быть, он выпил слишком много

водки.

Нас было четверо.

Осталось трое нас.

Один погас.

Хотя горел, казалось, как костер цыганский.

От водопада слез он свой огонь не спас и стал золою на земле американской.

Нас было трое.

Осталось двое нас.

Один ушел.

Ушел с женой моею весело и просто.

Он знал тогда, что я почти с ума сошел и был всего в одном мгновеньи от погоста.

Нас было двое.

Нас было шестеро.

Нас было шестеро.

Нас было шестеро.

Нас было шестеро.

Нас было шестеро.

И вот один я на краю стою и вспоминаю тех, кто больше не воскреснет,

И вам, друзья мои, «прощайте» говорю последней строчкою моей последней песни…

We waren met zes.

Een viel.

Viel in de ogen van vrienden onder het gebulder van kanonnen.

Hij verkocht zijn ziel aan de duivel voor onze eer en kocht een nieuw huis aan de rand van de hel.

We waren met zes.

We waren met vijf.

Een is moe.

Moe van de race voor succes vervloekt.

Binnen een uur haalde hij een wanhopige, strakke trekker over en viel levenloos op de rechtvaardige aarde.

We waren met vijf.

We waren met z'n vieren.

Een is verdwenen.

Hij zonk plotseling in de afgrond, nadat hij een kort pad had gemaakt.

Misschien werd hij getroffen door de bliksem uit de hemel, of misschien dronk hij te veel

wodka.

We waren met z'n vieren.

We zijn nog met z'n drieën.

Een ging uit.

Hoewel het brandde, leek het een zigeunervuur.

Hij redde zijn vuur niet van de waterval van tranen en werd as op Amerikaanse bodem.

We waren met drie.

Er zijn er nog twee van ons.

Een over.

Ik vertrok met mijn vrouw vrolijk en eenvoudig.

Hij wist toen dat ik bijna gek geworden was en slechts een oogwenk verwijderd was van het kerkhof.

We waren met twee.

We waren met zes.

We waren met zes.

We waren met zes.

We waren met zes.

We waren met zes.

En hier sta ik alleen op de rand en herinner me degenen die niet langer zullen worden opgewekt,

En tegen jullie, mijn vrienden, zeg ik "vaarwel" met de laatste regel van mijn laatste lied ...