Моя голубка - Филипп Киркоров

Вечер был безоблачный и звездный,

От луны рассеивалась мгла.

Помнишь, ты пришла в мой дом с мороза

И такой растерянной была.

От вина оттаивали губки,

Мы вели негромкий разговор.

Я тебя весь вечер называл голубкой,

Сколько дней промчалось с этих пор!

Моя голубка, моя голубка,

Согрелась ты в моих руках.

Моя голубка, моя голубка,

И снова скрылась в облаках.

Моя голубка, моя голубка,

С тобой я словно во хмелю.

Моя голубка, моя голубка,

В тревожных снах тебя ловлю.

Я тебя не спрашивал о прошлом,

Все былое можно зачеркнуть.

Я с тобой был в ласках осторожен,

Чтоб тебя случайно не спугнуть.

Но любовь беспомощная шлюпка,

Жизни шторм накрыл ее волной.

Улетела утром ты, моя голубка,

Только боль оставила со мной.

Моя голубка, моя голубка,

Согрелась ты в моих руках.

Моя голубка, моя голубка,

И снова скрылась в облаках.

Моя голубка, моя голубка,

С тобой я словно во хмелю.

Моя голубка, моя голубка,

В тревожных снах тебя ловлю.

De avond was onbewolkt en vol sterren,

De duisternis verdween van de maan.

Onthoud dat je uit de kou naar mijn huis kwam

En ze was zo verward.

Sponzen ontdooid van wijn,

We hadden een rustig gesprek.

Ik noemde je de hele avond duif,

Hoeveel dagen zijn er sindsdien verstreken!

Mijn duif, mijn duif

Je warmde op in mijn armen.

Mijn duif, mijn duif

En weer verdween ze in de wolken.

Mijn duif, mijn duif

Met jou lijk ik dronken te zijn.

Mijn duif, mijn duif

In verontrustende dromen vang ik je.

Ik vroeg je niet naar het verleden,

Al het verleden kan worden doorgestreept.

Ik was voorzichtig in liefkozingen met jou,

Om je niet per ongeluk bang te maken.

Maar liefde is een hulpeloze boot

De storm van het leven bedekte haar met een golf.

Je vloog weg in de ochtend, mijn duif,

Alleen de pijn bleef bij mij.

Mijn duif, mijn duif

Je warmde op in mijn armen.

Mijn duif, mijn duif

En weer verdween ze in de wolken.

Mijn duif, mijn duif

Met jou lijk ik dronken te zijn.

Mijn duif, mijn duif

In verontrustende dromen vang ik je.