Люстры старинного зала - Филипп Киркоров

Я Вас не стану жалеть, нет, капитан, это глупо будет нелепой смерть,

что ж Вы уставились тупо?

Поздно кричать и браниться, что за истерика вдруг?

Блажь Вам пришла

застрелиться, бросьте позерство, мой друг.

Лучше вспомните:

Припев:

Люстры старинного зала, бронза, паркет, зеркала, ах, если б молодость знала, ах,

если б старость могла…

Люстры старинного зала, в вальсе кружатся глаза, зря танцевали Вы мало, зря,

милый друг, очень зря.

Вспомним, наполнив бокалы, старых друзей имена многих так рано не стало,

многих сломала судьба.

Вспомним «Прощай» у причала, глупый ненужный разрыв, страшную смерть завещал

нам этот прощальный мотив.

Прости, что тебя называю любимой, прости, что тебя я зову дорогой,

Прости, что твое повторяю я имя, прости, что однажды простился с тобой.

Дождь за окном и печаль, злая чужая весна, «Темно-вишневую шаль»

тянет со стоном струна.

Снятся в безоблачной сини белых церквей купола, горькие стебли полыни,

милая сердцу земля.

Припев:

Люстры старинного зала, бронза, паркет, зеркала, ах, если б молодость знала, ах,

если б старость могла…

Снится священное имя, снится родная страна, видится в дымке Россия, ах,

как теперь далека.

Вспомним, наполнив бокалы, старых друзей имена многих так рано не стало,

многих сломала судьба.

Вспомним «Прощай» у причала, глупый ненужный разрыв, страшную смерть завещал

нам этот прощальный мотив.

Прости, что тебя называю любимой, прости, что тебя я зову дорогой,

Прости, что твое повторяю я имя, прости, что однажды простился с тобой.

Ik zal geen medelijden met je hebben, nee, kapitein, het zou stom zijn, een absurde dood,

waar sta je wezenloos naar te staren?

Het is te laat om te schreeuwen en te schelden, wat voor soort hysterie ineens?

Geluk is naar je toe gekomen

schiet jezelf neer, hou op met poseren, mijn vriend.

Onthoud beter:

Refrein:

Kroonluchters van de oude hal, brons, parket, spiegels, oh, als de jeugd het maar wist, oh,

als ouderdom kon...

Kroonluchters van een oude zaal, ogen draaien in een wals, je danste een beetje tevergeefs, tevergeefs,

beste vriend, tevergeefs.

Laten we niet vergeten dat, nadat we de glazen hadden gevuld, oude vrienden, de namen van velen zo vroeg stierven,

velen werden gebroken door het lot.

Laten we "Vaarwel" herinneren op de pier, stomme onnodige kloof, een vreselijke dood nagelaten

ons dit afscheidsmotief.

Vergeef me dat ik je schat, vergeef me dat ik je schat

Vergeef me dat ik je naam heb herhaald, vergeef me dat ik een keer afscheid van je heb genomen.

Regen buiten het raam en verdriet, kwaadaardige buitenaardse lente, "Donkere kersensjaal"

trekt kreunend aan het touwtje.

Dromend in het wolkenloze blauw van de witte kerkkoepels, bittere stengels van alsem,

zoete aarde.

Refrein:

Kroonluchters van de oude hal, brons, parket, spiegels, oh, als de jeugd het maar wist, oh,

als ouderdom kon...

De heilige naam droomt, het geboorteland droomt, Rusland wordt gezien in de waas, ah,

hoe ver is het nu.

Laten we niet vergeten dat, nadat we de glazen hadden gevuld, oude vrienden, de namen van velen zo vroeg stierven,

velen werden gebroken door het lot.

Laten we "Vaarwel" herinneren op de pier, stomme onnodige kloof, een vreselijke dood nagelaten

ons dit afscheidsmotief.

Vergeef me dat ik je schat, vergeef me dat ik je schat

Vergeef me dat ik je naam heb herhaald, vergeef me dat ik een keer afscheid van je heb genomen.