Лето - Филипп Киркоров

Припев:

Невозможно, чтоб это лето длилось без конца в нем остались наши чувства,

нежность и разлуки.

Но смывает дождь печаль и грусть с лица, вновь вернется все, друг другу мы

протянем руки, вновь вернется все.

Лето отшумело, словно горная река, горько мне, я слишком много, много вспоминаю.

Легкий ветер, шелест одинокого листка песню зачарованно о лете напевают.

В мыслях я бежал за этим летом по пятам, может быть надеясь, что еще его верну

Рядом осень плачет безутешно, как дитя, к летнему теплу, теплу любви меня

ревнуя.

Припев:

Невозможно, чтоб это лето длилось без конца в нем остались наши чувства,

нежность и разлуки.

Но смывает дождь печаль и грусть с лица, вновь вернется все, друг другу мы

протянем руки, вновь вернется все.

Лето отшумело, словно горная река, горько мне, я слишком много, много вспоминаю.

Легкий ветер, шелест одинокого листка песню зачарованно о лете напевают.

Припев:

Невозможно, чтоб это лето длилось без конца в нем остались наши чувства,

нежность и разлуки.

Но смывает дождь печаль и грусть с лица, вновь вернется все, друг другу мы

протянем руки, вновь вернется все.

Refrein:

Het is onmogelijk dat deze zomer eindeloos duurt, onze gevoelens blijven erin,

tederheid en scheiding.

Maar de regen spoelt verdriet en verdriet van het gezicht, alles komt weer terug, naar elkaar we

strek onze handen uit, alles komt weer terug.

De zomer is afgestorven als een bergrivier, het is bitter voor mij, ik herinner me te veel, ik herinner me veel.

Een lichte wind, het geritsel van een eenzaam blad zingen betoverend een lied over de zomer.

In mijn gedachten rende ik deze zomer op de hielen, misschien in de hoop dat ik het weer zou teruggeven

De herfst huilt ontroostbaar, als een kind, om de zomerse warmte, de warmte van mijn liefde

jaloers.

Refrein:

Het is onmogelijk dat deze zomer eindeloos duurt, onze gevoelens blijven erin,

tederheid en scheiding.

Maar de regen spoelt verdriet en verdriet van het gezicht, alles komt weer terug, naar elkaar we

strek onze handen uit, alles komt weer terug.

De zomer is afgestorven als een bergrivier, het is bitter voor mij, ik herinner me te veel, ik herinner me veel.

Een lichte wind, het geritsel van een eenzaam blad zingen betoverend een lied over de zomer.

Refrein:

Het is onmogelijk dat deze zomer eindeloos duurt, onze gevoelens blijven erin,

tederheid en scheiding.

Maar de regen spoelt verdriet en verdriet van het gezicht, alles komt weer terug, naar elkaar we

strek onze handen uit, alles komt weer terug.