Каватина Нормы "Casta Diva" - Филипп Киркоров, Винченцо Беллини

Casta Diva, che inargenti queste sacre antiche piante, a noi volgi il bel

sembiante senza nube e senza vel…

Tempra, o Diva, tempra tu de' cori ardenti tempra ancora lo zelo audace,

spargi in terra quella pace che regnar tu fai nel ciel…

Fine al rito: e il sacro bosco sia disgombro dai profani.

Quando il Nume irato e fosco, chiegga il sangue dei Romani, dal Druidico

delubro la mia voce tuoner.

Cadr;

punirlo io posso.

(Ma, punirlo, il cor non sa. Ah! bello a me ritorna del fido amor primiero;

e contro il mondo intiero difesa a te sar.

Ah!

bello a me ritorna del raggio tuo sereno;

e vita nel tuo seno,

e patria e cielo avr.

Ah, riedi ancora qual eri allora, quando il cor ti diedi allora, h, riedi a me.)

Casta Diva, die deze heilige oude planten verzilvert, keert het goede naar ons toe

semblant zonder wolk en zonder vel ...

Temper, o Diva, temper je van vurige koren, temper opnieuw gedurfde ijver,

verstrooi over de aarde die vrede die u in de hemel regeert ...

Einde aan de ritus: en het heilige hout wordt verwijderd uit het profane.

Wanneer de toornige en sombere God om het bloed van de Romeinen vraagt, van de Druïden

Ik bedrieg mijn donderstem.

cadr;

Ik kan hem straffen.

(Maar om hem te straffen, het hart weet het niet. Ach! Mooi vind ik het terug naar de trouwe oerliefde;

en tegen de hele wereld zal de verdediging voor jou zijn.

Ah!

mooi keert naar mij terug vanuit je serene straal;

en leven in je schoot,

en vaderland en hemel zullen hebben.

Ah, je hebt nog steeds wat je toen was, toen het hart dat ik je toen gaf, h, je geeft me terug.)