Royal Gallery - Falconer

By the rail he stands

on black waves he rides

The tomorrow belongs to him

and the queen by his side

Do not fear the storm

master the oaken galley

and be brave at heart

for your king and country

Turn the prow towards the storm

for it’s too late to turn back

Royal galley under the sky

Ooooh ooooh

Breaking waves oh, so high

Ooooh ooooh

The ship is swaying

great white sails are torn

«Work harder faithful crew,

or you’ll do nothing more.»

The firm hand of doom

makes the ship heal.

Rocking out of control

bending up its keel

The impsing galley twists and turns

struggling in the wild waves

Royal galley sailing no more

Ooooh ooooh

The ship is doomed forevermore

Ooooh ooooh

Panic and agony hands in the cold air

as we’re heading towards our destiny

The figurehead is going down towards the black end

never to be seen again crossing the seven seas

Clashing waves are our tragic requiem

since the maiden voyage was the last to be The golden flagship of the fleet

is heading for its deepest grave

Royal galley lost at sea

Ooooh ooooh

Down in the deep, resint in peace

Ooooh ooooh

Bij de rails staat hij

op zwarte golven rijdt hij

De morgen is van hem

en de koningin aan zijn zijde

Wees niet bang voor de storm

meester de eiken kombuis

en wees moedig in je hart

voor uw koning en land

Draai de boeg naar de storm

want het is te laat om terug te keren

Koninklijke kombuis onder de hemel

Ooooh ooooh

Brekende golven oh, zo hoog

Ooooh ooooh

Het schip zwaait

grote witte zeilen zijn gescheurd

«Werk harder trouwe bemanning,

anders doe je niets meer.»

De stevige hand van onheil

laat het schip genezen.

Uit de hand lopen

zijn kiel buigen

De imposante kombuis kronkelt en draait

worstelend in de wilde golven

Koninklijke kombuis zeilen niet meer

Ooooh ooooh

Het schip is voor altijd gedoemd

Ooooh ooooh

Paniek en pijn handen in de koude lucht

terwijl we op weg zijn naar ons lot

Het boegbeeld gaat naar beneden richting het zwarte uiteinde

om nooit meer gezien te worden door de zeven zeeën over te steken

Botsende golven zijn ons tragische requiem

aangezien de eerste reis de laatste was die het gouden vlaggenschip van de vloot was

is op weg naar zijn diepste graf

Koninklijke kombuis verloren op zee

Ooooh ooooh

Beneden in het diepe, harst in vrede

Ooooh ooooh