Long Gone By - Falconer

We dwell in a time of neither night nor day.

It’s like an ever-eve

of a gloaming light.

Our robes have gone grey

as we sailed to mortal shore.

The journey felt so short

to the gates of evermore.

The paths we used to tread

and the secrets we then told,

no one knows them by now

and we, we are too old.

We linger on hand in hand

through the dusk-veiled glades.

Recalling our lives

as tomorrow, it fades.

Remember the times

when we ruled, you an I.

Where our Eden lied

in an age long gone by.

Your hair

was like of a golden

shiny dye.

Now so grizzled from

an age long gone by.

We leven in een tijd van nacht noch dag.

Het is als een eeuwigheid

van een stralend licht.

Onze gewaden zijn grijs geworden

terwijl we naar de sterfelijke kust zeilden.

De reis voelde zo kort

naar de poorten van eeuwigheid.

De paden die we gebruikten om te betreden

en de geheimen die we toen vertelden,

niemand kent ze nu

en wij, wij zijn te oud.

We blijven hand in hand hangen

door de schemerige open plekken.

Herinnerend aan ons leven

zoals morgen vervaagt het.

Onthoud de tijden

toen we regeerden, jij een ik.

Waar onze Eden loog

in een lang vervlogen tijdperk.

Jouw haar

was als een gouden

glanzende kleurstof.

Nu zo grijs van

een lang vervlogen tijdperk.