We Sold Our Homesteads - Falconer

We sold our homesteads and started on our way

Just like the birds will fly when autumn is here to stay

One day they will return, come spring again that’s when

But we will never see our native country again

At first we travelled through the English countryside

On tracks and on wagons as quickly as birds would fly

It was a lovely sight to see the land at last

But all the glorious sights kept flashing by too fast

And later when we came to Liverpuddlian bay

The tears of regret finally started to have their say

The hearts then started burning in each and everyone

We only talked of Sweden that used to be our home

We all were packed together in one unhealthy cave

It was as if we’d stepped into an open grave

The food that we had brought from blessed Swedish land

Was suddenly forbidden and taken from our hand

And when we had been sailing for just a week or two

A horrid kind of darkness was clouding our view

We couldn’t see each other and hardly breathe or walk

It was a gruesome anguish for all people aboard

The air was filled with hunger and drenched in wretched cries

The howling and the noises would pierce right through the skies

And death became the ruler that forces us to our knees

The dead were buried in the horrid fathom of the seas

We hebben onze huizen verkocht en zijn op weg gegaan

Net zoals de vogels zullen vliegen als de herfst er is om te blijven

Op een dag zullen ze terugkeren, kom de lente weer, dat is wanneer

Maar we zullen ons geboorteland nooit meer terugzien

Eerst reisden we door het Engelse platteland

Op rupsbanden en op wagens zo snel als vogels zouden vliegen

Het was een prachtig gezicht om eindelijk het land te zien

Maar alle glorieuze bezienswaardigheden flitsten steeds te snel voorbij

En later toen we bij de baai van Liverpool kwamen

De tranen van spijt begonnen eindelijk hun zegje te doen

De harten begonnen toen in iedereen te branden

We hadden het alleen over Zweden dat vroeger ons thuis was

We zaten allemaal samen in één ongezonde grot

Het was alsof we in een open graf waren gestapt

Het eten dat we hadden meegebracht uit gezegend Zweeds land

Werd plotseling verboden en uit onze hand genomen

En toen we nog maar een week of twee aan het zeilen waren,

Een afschuwelijk soort duisternis vertroebelde ons uitzicht

We konden elkaar niet zien en nauwelijks ademen of lopen

Het was een afschuwelijke angst voor alle mensen aan boord

De lucht was gevuld met honger en gedrenkt in ellendige kreten

Het gehuil en de geluiden zouden dwars door de lucht dringen

En de dood werd de heerser die ons op onze knieën dwingt

De doden werden begraven in het afschuwelijke peil van de zeeën