O, Tysta Ensamhet - Falconer

O tysta ensamhet,

Var skall jag nöjen finna?

Bland sorg som ingen vet,

Skall mina dar försvinna.

En börda tung som sten

Mig möter vart jag går.

Bland tusen finns knappt en,

Som kärlek rätt förstår.

Det är den tyngsta sorg

Som jorden månde bära

Att man skall mista bort

Sin allra hjärtans kära.

Det är den tyngsta sorg

Som solen övergår

Att man skall älska den

Man aldrig nånsin får.

Ett rent och ädelt sinn,

En dygd som ensamt blänker,

En mun som talar ett

Med allt vad hjärtat tänker.

Jag tror en sådan vän

Är mer än mycket rar.

Var skall jag finna den

Som dessa dygder har?

Emellan dig och mig

Där tändes upp en låga

Där tändes upp en eld

Som är en daglig plåga.

Hur skall jag dämpa den

Vet jag alls ingen rå',

Jag sörjer till min död

Om jag dig ej kan få

O stille eenzaamheid,

Waar moet ik entertainment vinden?

Onder smarten die niemand kent,

Mochten mijn dagen verdwijnen.

Een last zo zwaar als steen

Ik ontmoet waar ik ga.

Van de duizend is er amper één,

Zoals liefde goed begrijpt.

Het is het zwaarste verdriet

Zoals de aarde kan dragen

Die zou moeten verliezen

Mijn liefste.

Het is het zwaarste verdriet

Als de zon ondergaat

Die moet er dol op zijn

Je krijgt er nooit een.

Een zuivere en nobele geest,

Een deugd die alleen schijnt,

Een mond die spreekt

Met alles wat het hart denkt.

Ik denk zo'n vriend

Is meer dan zeer zeldzaam.

Waar moet ik het vinden?

Wie hebben deze deugden?

Tussen jou en mij

Daar werd een vlam aangestoken

Daar werd een vuur aangestoken

Wat een dagelijkse kwelling is.

Hoe moet ik het dempen?

Ik ken helemaal geen rauw',

Ik rouw om mijn dood

Als ik je niet kan krijgen