Griftefrid - Falconer

En fager ung mö bär på älskogens skam

Ty åt syndernas frukter man aldrig glädjas kan

En höstkväll så rå efter lönndom och mord

Hon ett barnlik begravde uti ovigd jord

En dag blev hon vigd, uppå logen stod fest

Efter gästerna lyssnat till sin sockenpräst

En fela i dur, uti dans bruden förs

När en stämma i moll så från springorna hörs

Kroppen min är för långer

För graven som är för trånger

Ruttet och rått är mitt linne

Längtansfyll mitt sinne

Tre män tog till mod och så grävde de opp

Till sin fasa och sorg ett spädbarns döda kropp

Nu dansar hon bruden som just blivit gift

Med en uppstigen myling mot sin egen grift

Kroppen min var för långer

För graven som var för trånger

Griftefrid har jag nu vunnit

När jag mor min funnit

Een mooie jongedame draagt ​​de schaamte van het liefdesbos

Want om de vruchten van zonden kan men zich nooit verheugen

Een herfstavond zo rauw na loon en moord

Ze begroef een kinderlijk lichaam in ongeopende grond

Op een dag was ze getrouwd, er was een feest bovenop de lodge

Nadat de gasten naar hun pastoor hadden geluisterd

Een viool in majeur, waarin de bruid danst

Wanneer een stem in mineur zo uit de barsten wordt gehoord

Mijn lichaam is te lang

Voor het graf dat te krap is

Rot en rauw is mijn linnen

Verlangen vult mijn geest

Drie mannen vatten moed en groeven zich op

Tot zijn afgrijzen en verdriet het dode lichaam van een baby

Nu danst ze de bruid die net getrouwd is

Met een stijgende myling tegen zijn eigen verdriet

Mijn lichaam was te lang

Voor het graf dat te krap was

Griftefrid heb ik nu gewonnen

Toen ik mijn moeder vond