Correspondance - Fabe

Talant, 26 juin 1998, salut Befa, quoi d’neuf depuis la dernière fois?

Pour moi, toujours la même.

En c’moment j’taffe un vrai calvaire

J’m’emploie à gagner un salaire de misère

Dans une atmosphère qui pue comme l’enfer

Y paraît qu’quand tu travailles t’as le droit à des espérances

J’sais pas mais en faisant mes palettes, j’ai du mal à m’dire que j’ai de la

chance

Au fait, j’voulais savoir si t’as pas un pote qui peut m’faire un son

Tu sais ici c’est pas New-York, c’est juste Dijon

Pour assouvir sa passion, ça relève de la mission

J’suis là à regarder loin devant moi en rappant mes textes dans l’vide

Mais j’vois pas l’endroit où hip-hop rime avec avenir solide

Les incertitudes se cachent derrière les embûches

Tu t’excites comme une abeille dans sa ruche

Et tu t’rappelles qu’il faut remplir la cruche et mettre du pain dans la huche

Dur d’avancer sans obstruction

Les murs, comment en faire abstraction?

Le futur s’annonce difficile dans sa construction

Ne brusquons pas les choses, ça veut dire quoi ça?

Est-ce que les choses se gênent pour me brusquer moi?

Souvent j’pense qu’on est abonnés à la souffrance

Aux carences sur le plan de la chance

Comme vivre dans une substance qui s’endurcit

Jusqu’au jour où plus aucun mouvement n’sera permis

Pas verni, mal servi, pas un radis en poche

J’entends «le paradis est proche»

Mais on nous prend pour des cloches

J’veux faire faire mon truc alors j’m’accroche

Mais pour combien de temps?

La paroi est glissante, les prises sont peu nombreuses

La chute peut-être imminente

Bon j’arrête, je n’chiale pas plus

Au fait, j’attends grave le prochain opus

Tchao, à plus

Quand j’faisais 19H00−6H00 du mat' à porte de la Chapelle

J’trouvais qu’les sacs «La Poste «étaient tous plus lourd que la vie est belle

J’fais partie d’ceux qu’ont pas eu peur de suer

J’recevais pas d’courrier, mais ça m’a pas empêché d’trier l’tien

Servir des verres à des poivrots derrière un bar qui n’m’appartenait pas

J’ai dit «j'me casse», ils m’ont dit «on t’retient pas»

Alors j’suis parti et si j’en tiens pas rancœur aujourd’hui

C’est qu’mon cœur pense à tous ceux qui sont toujours là-bas

En train d’trimer pendant qu’j’raconte ma vie au cro-mi

Remarque j’y croyais, j’disais «j'réussirai, c’est promis «En notant chaque idée qui traînait sur un papier volant

Ça fait un bout d’temps

D’après c’que j’ai appris, on a tous une place en enfer

Pour un plus ou moins long séjour

Et y a des jours on n’sait plus comment faire

J’espère pas faire trop d’mal, j’veux juste respirer

L’avenir est incertain, même si t’es le mec le mieux assuré

Ça peut rassurer et ça peut faire monter la pression

Entre c’qu’on fait et c’qu’on dit, y a la bonne foi et la discrétion

J’vais voir c’que j’peux faire au niveau du son

Mais bon t’as vu, t’es déjà venu

Paris c’est pas New-York non plus (x3)

PS: J’t'écris de chez Cut, on est le 11 Juillet

J’avais oublié, quand j'étais petit c'était l'époque de l'été

Talant, 26 juni 1998, hoi Befa, hoe gaat het sinds de laatste keer?

Voor mij altijd hetzelfde.

Op dit moment ben ik bezig met een echte beproeving

Ik werk om een ​​schijntje te verdienen

In een sfeer die naar de hel stinkt

Het lijkt erop dat wanneer je werkt, je recht hebt op hoop

Ik weet het niet, maar door mijn paletten te doen, vind ik het moeilijk om tegen mezelf te zeggen dat ik heb

kans

Trouwens, ik wilde weten of je geen vriend hebt die me een geluid kan geven

Je weet dat het hier niet New York is, het is gewoon Dijon

Om zijn passie te bevredigen, is het de missie

Ik kijk hier ver voor me uit en rap mijn teksten in de leegte

Maar ik zie niet waar hiphop rijmt met een solide toekomst

De onzekerheden verschuilen zich achter de valkuilen

Je wordt opgewonden als een bij in zijn korf

En vergeet niet om de kan te vullen en brood in het hok te doen

Moeilijk om ongehinderd vooruit te gaan

De muren, hoe ze te negeren?

De toekomst ziet er moeilijk uit in de constructie

Laten we niet overhaasten, wat betekent dat?

Staan dingen me in de weg om me te haasten?

Vaak denk ik dat we geabonneerd zijn op lijden

Gebrek aan geluk

Alsof je in een substantie leeft die hard wordt

Tot de dag dat er geen beweging meer mag

Ongeverfd, slecht geserveerd, geen radijs in mijn zak

Ik hoor "de hemel is nabij"

Maar ze houden ons voor bellen

Ik wil mijn ding doen, dus ik hou vol

Maar voor hoe lang?

De muur is glad, er zijn weinig grepen

De herfst kan aanstaande zijn

Ok, ik stop, ik zal niet meer huilen

Ik wacht trouwens serieus op het volgende opus

Chao, tot ziens

Toen ik van 7.00 tot 6.00 uur was in Porte de la Chapelle

Ik ontdekte dat de tassen van "La Poste" allemaal zwaarder waren dan het leven mooi is

Ik ben een van degenen die niet bang waren om te zweten

Ik heb geen post ontvangen, maar dat weerhield me er niet van om de jouwe te sorteren

Serveer drankjes aan dronkaards achter een bar die niet van mij is

Ik zei: "Ik ben weg", ze vertelden me "we houden je niet tegen"

Dus ik ging weg en als ik vandaag geen wrok koester

Het is dat mijn hart denkt aan al degenen die er nog zijn

Zwoegen terwijl ik mijn leven vertel aan de cro-mi

Merk op dat ik het geloofde, ik zei: "Het zal me lukken, dat beloof ik" Elk idee opmerkend dat op een vliegend papier volgde

Het is een tijd geleden

Van wat ik heb geleerd, hebben we allemaal een plaats in de hel

Voor een min of meer lang verblijf

En er zijn dagen dat we niet weten wat we moeten doen

Ik hoop niet te veel kwaad te doen, ik wil gewoon ademen

De toekomst is onzeker, zelfs als je de meest zelfverzekerde man bent

Het kan geruststellen en het kan de druk verhogen

Tussen wat we doen en wat we zeggen, is er goede trouw en discretie

Ik zal kijken wat ik qua geluid kan doen

Maar je hebt gezien, je bent al gekomen

Parijs is ook geen New York (x3)

PS: ik schrijf je vanuit Cut, het is 11 juli

Ik was het vergeten, toen ik klein was, was het zomer