Última generación - Extremoduro

Se acabaron ya las flores

Las lechugas y el jamón

El ozono es un recuerdo

Y una leyenda el calor

Ultima generación

Sin cerebro ni razón

Hay que sacar de la cárcel

Mil camellos sin perdón;

Meter contaminadores

Cazadores y al matón;

¡Y al alcalde por mamón!

Ultima generación

Ya no hay peces de colores;

Solo seres racionales

Y de los animalitos

Solo nos quedan postales

Dibujados, que bonito

En tu imaginación

Se apagaron los colores;

Se encendió la humanidad

Nos quedaron cuatro listos

Sin paisajes que pintar

Sólo bosques de cemento

Y montañas de metal

de bloemen zijn op

sla en ham

Ozon is een herinnering

En een legende de hitte

Laatste generatie

geen hersens geen reden

Je moet uit de gevangenis

Duizend kamelen zonder vergeving;

Zet verontreinigende stoffen

Jagers en de pestkop;

En de burgemeester voor sukkel!

Laatste generatie

Er zijn geen goudvissen meer;

alleen rationele wezens

En van de kleine dieren

We hebben alleen ansichtkaarten

Getekend, wat mooi

In je verbeelding

De kleuren vervaagden;

De mensheid licht op

We hadden er vier klaar

Geen landschappen om te schilderen

Alleen cementbossen

En bergen van metaal