¡Qué sonrisa tan rara! - Extremoduro

Tu mirada

Envasada al vacío como una mermelada

Solamente necesito una tostá'

Que me la encuentro por debajo de tus bragas

Y si huele a quemao': soy yo

Adivina

¿Cuánto tiempo hace que yo ya no follaba?

Me abrazaste y se me puso dura

Yo ya empiezo a notar desbordarse:

Los pantanos de toa Extremadura

Disimula

Que ha parado la guardia civil

¿Y dónde coño he puesto el pantalón?

Destrozaron nuestra intimidad

Pa' pedir la documentación

¡Tanta curva!

Y las vueltas que nos dió el amor

Se debió mover el Amonal

Y al meter la napia en el camión

A tomar por culo dos y dos

Dejadme de hablar

No me hace reír

La gente normal se podía morir

¡Qué sonrisa tan rara!

Cada mañana

Bajo al infierno y el diablo me lee cuentos

Yo solo canto y digo que son poesías

Y al momento me levanto de la cama

Y al cuarto de hora no tengo ganas de na'

Hago un esfuerzo

Pa' respirar pa' fuera y luego pa' por dentro

Pa' reventar haciendo mucho ruido

Hay quien pensaba que era un nuevo Dios naciendo

Y era un peo' de un exquisito cocido

Dejadme de hablar

No me hace reír

La gente normal se podía morir

¡Qué sonrisa tan rara!

Jouw uiterlijk

Vacuüm verpakt als een jam

Ik heb gewoon een toast nodig

Dat ik het onder je slipje vind

En als het naar brandend ruikt: ik ben het

Gok

Hoe lang is het geleden dat ik meer geneukt heb?

Je omhelsde me en ik werd hard

Ik begin al overflow te merken:

De moerassen van Toa Extremadura

vermommingen

Dat de burgerwacht is gestopt

En waar heb ik in godsnaam de broek gelaten?

Ze hebben onze privacy vernietigd

Om de documentatie te vragen

Zoveel bocht!

En de wendingen die liefde ons gaf

De Amonal had moeten verhuizen

En als je de napia in de vrachtwagen stopt

Om twee en twee te neuken

laat me praten

maakt me niet aan het lachen

normale mensen zouden kunnen sterven

Wat een zeldzame glimlach!

Elke ochtend

Ik ga naar de hel en de duivel leest me verhalen voor

Ik zing alleen en zeg dat het poëzie is

En op het moment dat ik uit bed stap

En na een kwartier heb ik geen zin meer

ik doe mijn best

Pa' adem pa' buiten en dan pa' binnen

Om te barsten en veel lawaai te maken

Er zijn mensen die dachten dat het een nieuwe God was die werd geboren

En het was een scheet van een voortreffelijke stoofpot

laat me praten

maakt me niet aan het lachen

normale mensen zouden kunnen sterven

Wat een zeldzame glimlach!