Pequeño rocanrol endémico - Extremoduro

Antes nada te faltaba

Si estabas conmigo

Ahora di que no, di que no

Anda, di que no, di que no

Sabes que el centro del mundo

Era siempre tu ombligo

Ahora di que no, di que no

Anda, di que no, di que no

Dijo no y se fue, la traidora

-No recuerdo quién eres ahora

Soy un tipo que anda perdido

Por las calles de tu olvido

Le pregunto por su persona:

Cuéntame lo que ves de mañana;

Cuéntame qué ves si te asomas

Me contesta con mala cara:

Cacas de paloma

Que hay en mi ventana

No, que este perro ya está en los huesos

Y yo sigo vigilando al destino

Ven, porque ahora un beso

Viene de camino

Dime por qué me llevaste

Al barrio del olvido

Ahora di que no, di que no

Anda, di que no, di que no

Yo que vivía soñando

En romperte el vestido

Ahora di que no, di que no

Anda, di que no, di que no

Dijo no y se fue, la embustera

Mientras tanto, y espera y espera

Me dejó en lo más apartado

De un planeta deshabitado

Me regaña el viento al oído:

-¡Venga, arriba y arriba y arriba!

Me pregunta el Sol, si me mira:

¿Por qué estás tan desconocido?

-Es que aquí la vida no tiene sentido

No, que este perro ya está en los huesos

Y yo sigo vigilando al destino

Ven, que un mundo nuevo

Viene de camino

Voordat het je aan niets ontbrak

als je bij me was

Zeg nu nee, zeg nee

Kom op, zeg nee, zeg nee

Je weet dat het centrum van de wereld

Het was altijd je navel

Zeg nu nee, zeg nee

Kom op, zeg nee, zeg nee

Ze zei nee en vertrok, de verrader

-Ik weet niet meer wie je nu bent

Ik ben een man die verdwaald is

Door de straten van je vergetelheid

Ik vraag hem naar zijn persoon:

Vertel me wat je morgen ziet;

Vertel me wat je ziet als je kijkt

Hij antwoordt me met een slecht gezicht:

duivenpoep

Wat zit er in mijn raam

Nee, dat deze hond al in de botten zit

En ik blijf kijken naar het lot

Kom, want nu een kus

Komt

vertel me waarom je me hebt meegenomen

Naar de buurt van de vergetelheid

Zeg nu nee, zeg nee

Kom op, zeg nee, zeg nee

ik die droomde

bij het breken van je jurk

Zeg nu nee, zeg nee

Kom op, zeg nee, zeg nee

Ze zei nee en ging weg, de leugenaar

Ondertussen, en wachten en wachten

liet me in het verste achter

van een onbewoonde planeet

De wind scheldt me uit in mijn oor:

-Kom op, op en op en op!

The Sun vraagt ​​me, als hij naar me kijkt:

Waarom ben je zo onbekend?

-Het is gewoon dat het leven hier geen zin heeft

Nee, dat deze hond al in de botten zit

En ik blijf kijken naar het lot

Kom, wat een nieuwe wereld

Komt