Desarraigo - Extremoduro

Voy perdidito y me he encontrado una princesa

Me he encontrado entre sus labios cuando besa

Besa, besa, me besa…

Yo dejo al sol que entre por nuestra claraboya

Y ella deja a los ratones que ellos royan

Royan, royan, y royan…

El tiempo pasa despacito

Cuando no te tengo a mi lado

Necesito para estar sentado

Un arbolito en este descampado

Arranqué un ramo de flores

Se lo regalé a mi amante

Dijo que no las quería

Que estaba mejor antes

Y ahora he vuelto a mis manías

No quiero rehabilitarme

Dijo que no me quería

Que estaba mejor antes

Van tan deprisa nuestras almas que se arrollan

Que se encuentran cuando nuestros cuerpos follan

Follan, follan, y follan…

Son, nuestras almas son dos versos que se rozan

Nuestros cuerpos como dos cerdos que hozan

Hozan, hozan, y hozan…

Si me veo desorientado

Con la puerta de salida;

Condenado a estar toda la vida

Preparando alguna despedida

Arranqué un ramo de flores

Se lo regalé a mi amante

Dijo que no las quería

Que estaba mejor antes

Y ahora he vuelto a mis manías

No quiero rehabilitarme

Dijo que no me quería

Que estaba mejor antes

Sé que al destino volveremos a engañar

Por que no se acostumbre a nuestra rareza

Por que nunca más nos vuelva a manejar…

Dar contra un muro pa' poderlo derribar

Que seguro nos depara una sorpresa

Si te atreves yo me atrevo a atravesar…

La vida vino dando volteretas

Los pies al suelo a mí no me sujetan…

Que soy viento y me embalo

Y arranco las veletas…

Arranqué un ramo de flores

Se lo regalé a mi amante

Dijo que no las quería

Que estaba mejor antes

Y ahora he vuelto a mis manías

No quiero rehabilitarme

Dijo que no me quería

Que estaba mejor antes

La puerta pinto de color de rosa

De laberintos que hay en mi cabeza;

Me pierdo si me deja

Y me encuentro si me roza…

Ik ben verdwaald en ik heb een prinses gevonden

Ik heb mezelf tussen haar lippen gevonden als ze kust

Kus, kus, kus mij...

Ik liet de zon binnen door ons dakraam

En ze laat de muizen knagen

Roest, roest en roest...

de tijd verstrijkt langzaam

Als ik je niet aan mijn zijde heb

Ik moet zitten

Een kleine boom in deze woestenij

Ik heb een bos bloemen geplukt

Ik heb het aan mijn geliefde gegeven

Hij zei dat hij ze niet wilde

dat was vroeger beter

En nu ben ik terug bij mijn manie

ik wil niet revalideren

Hij zei dat hij niet van me hield

dat was vroeger beter

Onze zielen gaan zo snel dat ze omrollen

Die elkaar ontmoeten als onze lichamen neuken

Ze neuken, ze neuken, en ze neuken...

Ze zijn, onze zielen zijn twee verzen die wrijven

Ons lichaam is als twee varkens die aan het wroeten zijn

Hozan, hozan en hozan...

Als ik er gedesoriënteerd uitzie

Met de uitgangsdeur;

Gedoemd om een ​​leven lang te zijn

een afscheid voorbereiden

Ik heb een bos bloemen geplukt

Ik heb het aan mijn geliefde gegeven

Hij zei dat hij ze niet wilde

dat was vroeger beter

En nu ben ik terug bij mijn manie

ik wil niet revalideren

Hij zei dat hij niet van me hield

dat was vroeger beter

Ik weet dat het lot opnieuw zal bedriegen

Waarom wen je niet aan onze gekheid

Omdat hij ons nooit meer zal behandelen...

Raak een muur om hem omver te werpen

Er wacht ons vast een verrassing

Als je durft, durf ik door te gaan...

Het leven stortte in

Mijn voeten op de grond houden me niet vast...

Dat ik wind ben en mezelf inpak

En ik start de windwijzers...

Ik heb een bos bloemen geplukt

Ik heb het aan mijn geliefde gegeven

Hij zei dat hij ze niet wilde

dat was vroeger beter

En nu ben ik terug bij mijn manie

ik wil niet revalideren

Hij zei dat hij niet van me hield

dat was vroeger beter

Ik verf de deur roze

Van labyrinten die in mijn hoofd zitten;

Ik ben verloren als je me verlaat

En ik merk dat als het me raakt...