Novemberregn - Eva Dahlgren

Promenerar hem

Novemberregn

Vid Gustav Adolfs torg

Är det mycket folk

Jag hör massa unga pojkar genom bruset

Stå och skrika där

Att jag är inget värd

Svarta huvor över äppelröda kinder

Och dom vinner

Svarta kängor taktfast trampar

Jag vet dom sparkar

Tills dom dödar mig

Vem skulle våga

Vem skulle våga stå där ensam kvar

Och jag som kämpat med min rädsla

Att stå rak och aldrig vika mer

Jag slutar andas böjer huvudet

In i mörkret

Det tog en minut inte mer

Vem skulle våga

Vem skulle våga stå där ensam kvar

Inte jag

Backar hem till söder in i porten

I hallen faller jag

Timmarna går

Timmarna blöder

All respekt för mig själv ligger och förblöder

Dom tog mig så lätt

Att det ska vara så enkelt

Det är så enkelt

Vem skulle våga

Vem skulle våga stå där ensam kvar

Inte jag

Naar huis lopen

November regen

Op het Gustav Adolfplein

Zijn er veel mensen?

Ik hoor veel jonge jongens door het lawaai

Sta daar en schreeuw

Dat ik niets waard ben

Zwarte kappen over appelrode wangen

En ze winnen

Zwarte laarzen stampen tactvol

Ik weet dat ze schoppen

Tot ze me vermoorden

Wie zou durven?

Wie zou daar alleen durven staan

En ik die vocht met mijn angst

Om rechtop te staan ​​en nooit meer te buigen

Ik stop met ademen en buig mijn hoofd

Het donker in

Het duurde een minuut niet meer

Wie zou durven?

Wie zou daar alleen durven staan

Niet ik

Terug naar huis naar het zuiden, de poort in

In de hal val ik

De uren gaan voorbij

De uren bloeden

Alle respect voor mezelf bloedt

Ze namen me zo gemakkelijk mee

Dat het zo simpel moet zijn

Het is zo makkelijk

Wie zou durven?

Wie zou daar alleen durven staan

Niet ik