Éternelle - Étienne Drapeau

Dans les silences du temps

Dans l’aveu muet des saisons

Cette voix que j’entends

Me renvoie sans cesse ton prénom

Dans les regards perdus

Dans les souvenirs et l’oubli

Cette beauté qui me tue

Me rappelle pourquoi je vis

Eternelle tu m’appelles

Du fond de ta nuit, de ton ciel

Eternelle tu es celle

Pour qui l’amour ouvre ses ailes

Dans les rêves éveillés

Dans la caresse d’un champ de blé

Ton corps nu sous mes yeux

Me ramène à l’envie d'être deux

Dans l’espoir d'être nous

Dans tes nuits je marche à genoux

C’est toi que j’aimerai

Mon amour, mon éternité

Eternelle tu m’appelles

Du fond de ta nuit, de ton ciel

Eternelle tu es celle

Pour qui l’amour ouvre ses ailes

Eternelle tu m’appelles

Du fond de ta nuit, de ton ciel

Eternelle toi si belle

A jamais, tu es mon éternelle

In de stilte van de tijd

In de stille bekentenis van de seizoenen

Deze stem die ik hoor

Blijft je naam naar mij teruggooien

In verloren blikken

In herinneringen en vergetelheid

Deze schoonheid die me doodt

Doet me denken aan waarom ik leef

Eeuwig noem je mij

Uit het diepst van je nacht, uit je lucht

Eeuwig ben jij degene

Voor wie de liefde zijn vleugels opent

In dagdromen

In de streling van een tarweveld

Je naakte lichaam voor mijn ogen

Brengt me terug om twee te willen zijn

In de hoop ons te zijn

In jouw nachten loop ik op mijn knieën

Van jou zal ik houden

Mijn liefde, mijn eeuwigheid

Eeuwig noem je mij

Uit het diepst van je nacht, uit je lucht

Eeuwig ben jij degene

Voor wie de liefde zijn vleugels opent

Eeuwig noem je mij

Uit het diepst van je nacht, uit je lucht

Eeuwige jij zo mooi

Voor altijd, jij bent mijn eeuwige