Inanis Venter - Eths

Je cherche Maman

Chaque jour brise ma vie à jamais,

à trop y penser le vide écrase la raison,

Maman est labile, sale,

Corps inoccupé, je le hais, je le sais,

Je vomis la douleur d’absorber l’horreur d’accoucher la peur.

L’enfer en moi, immobile.

Enfant, tu es dans mon lit, sombre ma peur,

Entends-moi, je n’y arrive pas.

Celle qui crée, ne te reconnais pas encore.

Celle qui est, pourquoi n’a pas pu pleurer.

Dormez la porte est fermée.

Elle voudrait penser sans rien écouter.

Amer, le lait se perd,

Le sein avarié dans sa bouche écœurée.

Elle plonge et vient mourir au fond,

Elle habille une poupée, sans jamais regarder,

sans jamais abîmer, torturée.

L’enfer en moi, immobile.

Enfant, tu es dans mon lit, sombre ma peur,

Entends-moi, je n’y arrive pas.

Celle qui crée, ne te reconnais pas encore.

Celle qui est, pourquoi n’a pas pu pleurer.

Unilatérale, l’affliction est un parfait stigmate qui s’enivre d’humiliation.

La honte abuse peu à peu de nos corps.

Le secret inavouable et la pensée interdite.

La puissance est défectueuse quand les cris et les plaintes indiffèrent.

L’ange reçu étranger.

Dépourvue de geste, la mère-machine s’exécute parfois en caresses déchirées.

L’ange s’est détourné de la matrice.

Son cœur de fièvre émietté de ne savoir comment le toucher, comment le nourrir,

comment le saisir.

J’ai perdu la tête, je l’ai cassé sous mes pieds aujourd’hui.

J’ai perdu mes mains, je les ais coupées pour ne plus souffrir,

De trop te toucher, pour trop t’aimer si je te perds après.

[Inanis = latin1.

Sans rien, dépourvu de tout (with nothing).

2. Vide (empty)

Venter = latin 1. ventre, estomac (stomach).

2. utérus (uterus, womb)]

ik ben op zoek naar mama

Elke dag breekt mijn leven voor altijd,

er te veel aan denken, verplettert de rede,

Moeder is labiel, vies,

Onbezet lichaam, ik haat het, ik weet het,

Ik braak de pijn uit van het absorberen van de gruwel van het baren van de angst.

De hel in mij, nog steeds.

Kind, je ligt in mijn bed, laat mijn angst zinken,

Luister naar me, ik kan het niet.

Zij die schept, herkent jou nog niet.

Degene die is, waarom kon ze niet huilen.

Slaap de deur is dicht.

Ze zou willen denken zonder naar iets te luisteren.

Bitter, de melk is verloren,

De rotte borst in haar weerzinwekkende mond.

Ze duikt en komt op de bodem te sterven,

Ze kleedt een pop aan, zonder ooit te kijken,

zonder ooit te beschadigen, gemarteld.

De hel in mij, nog steeds.

Kind, je ligt in mijn bed, laat mijn angst zinken,

Luister naar me, ik kan het niet.

Zij die schept, herkent jou nog niet.

Degene die is, waarom kon ze niet huilen.

Eenzijdige aandoening is een perfect stigma dat bedwelmt met vernedering.

Schaamte maakt langzaam misbruik van ons lichaam.

Het onnoembare geheim en de verboden gedachte.

De macht is gebrekkig wanneer gehuil en gehuil onverschillig zijn.

De engel ontving als een vreemdeling.

Zonder gebaren treedt de moedermachine soms op in verscheurde liefkozingen.

De engel wendde zich af van de Matrix.

Haar koortsige hart brokkelde af omdat ze niet wist hoe ze het moest aanraken, hoe ze het moest voeden,

hoe je het moet invoeren.

Ik verloor mijn verstand, brak het onder mijn voeten vandaag.

Ik verloor mijn handen, ik sneed ze af zodat ik geen pijn meer zou doen,

Om je te veel aan te raken, om te veel van je te houden als ik je daarna verlies.

[Inanis = Latijn1.

Met niets, verstoken van alles (met niets).

2. Leeg

Venter = Latijn 1. buik, maag (maag).

2. baarmoeder (baarmoeder, baarmoeder)]