V.I.T.R.I.O.L - Eths

Tes cris se hachent, ta vie se gâche à sucer l’ennemi

J’ai peur de tomber pour ne plus jamais me relever

J’ai peur de toujours te haïr et ma vie passe, je n’ai pas guérie

Tu vois, je me lasse

Fatiguée de t’entendre me dire comment vivre

Fatiguées de porter ces sacs vides

Fatiguée d'écouter parler ces gens qui s’ennuient

Fatiguée d'écouter ces gens qui envient

Fatiguée d'écouter ces gens, je devrais m’allonger

J’ai peur de dormir et ne plus jamais me réveiller

J’ai peur de chaque soir, devoir encore y croire

Des pleurs de panique, visage poncé

Terreur en heure creuse, chaque jour me semble un peu plus court

Chaque minute inutile, chaque jour me coulé plus profond qu’il me soûle

Je n’ai plus le temps

Ruine et couds nos cœurs déchirés, mutilés par tes soins

Je n’aurais jamais, jamais pensé t’abîmer, renoncer

J’abandonne, mes bras lâchent de te voir tellement vrai, tellement toi

Prête à tout perdre pour garder ta chimère, son fantôme

Je me hais, je me suis trompée

J’irais trouver ma force dans la haine que tu allaites

Coller mes mains sur ton cœur de rancœur

En extraire l'âcre suicide

Serrer mes poings sur ton cœur de rancœur

En vider l'âpre liquide d’humeur

Défigurée d’acrimonie facile, te voilà laide de vivre

Affamée de souhaits, trop d’appétits

D’excitation hostile, te voilà raide, avide, affalée

Trop d’appétits ma fille, je pourrais bien finir par te faire vomir

Encore combien d’années, combien de temps

Rien ne sera plus jamais comme avant

Combien de fois au fond de toi, combien de fois

Ta vérité ma détestée

Rien ne sera plus comme avant

Je kreten worden schokkerig, je leven is verspild door de vijand te zuigen

Ik ben bang om te vallen om nooit meer op te staan

Ik ben bang om je altijd te haten en mijn leven gaat voorbij, ik ben niet genezen

Zie je, ik word moe

Ben het zat om jou te horen vertellen hoe ik moet leven

Moe van het dragen van deze lege tassen

Moe van het luisteren naar deze verveelde mensen praten

Moe van het luisteren naar deze mensen die jaloers zijn

Moe van het luisteren naar deze mensen, zou ik moeten gaan liggen

Ik ben bang om te slapen en nooit meer wakker te worden

Ik ben bang voor elke nacht, ik moet er nog steeds aan geloven

Huilend in paniek, gezicht geschuurd

Terreur in de vrije uren, elke dag voelt een beetje korter

Elke nutteloze minuut, elke dag zinkt me dieper dan dat ik dronken word

Ik heb geen tijd meer

Ruïne en naai onze verscheurde harten, verminkt door jou

Ik zou er nooit, nooit aan gedacht hebben om je te beschadigen, op te geven

Ik geef het op, mijn armen geven het op om je zo echt te zien, dus jij

Klaar om alles te verliezen om je hersenschim, haar geest te houden

Ik haat mezelf, ik had het mis

Ik zou mijn kracht gaan zoeken in de haat die je koestert

Steek mijn handen op je hart in wrok

Haal de bijtende zelfmoord eruit

Bal mijn vuisten op je hart in wrok

Giet de zure stemmingsvloeistof af

Misvormd met gemakkelijke bitterheid, je bent lelijk om te leven

Honger naar wensen, te veel eetlust

Vijandige opwinding, je bent stijf, hebzuchtig, onderuitgezakt

Te veel eetlust meid, ik zou je uiteindelijk kunnen laten kotsen

Hoeveel jaar nog, hoe lang?

Niets zal ooit meer zijn zoals het was

Hoe vaak diep van binnen, hoe vaak?

Jouw waarheid haatte me

Niets zal zijn zoals voorheen