Crucifère - Eths

Je ne m’entends plus

Je ne m’en sors plus !

Aide-moi, rien qu’une autre fois !

J’ai mâché mes mains

Je ne sens plus rien

Éteints moi !

Je sais la vérité, l’ai toujours honorée

Je sais la vérité, je l’ai toujours détestée

Non, je ne veux plus m’asseoir

Ma vie n'était qu’un rêve

L’amertume s’amoncelle

Je prie d'être irréelle

Nos veines ruissellent

Envahissent ma tête et je crève

J’ai cassé la beauté, effacé, gratté, cessé d’exister

Non, je ne veux plus m’asseoir

Plus envie de te voir près de moi, non !

Enclin disgracieux

J’irais brûler mes ailes

Mutation corporelle

Je m’aime facétieuse

Démons malins galopent

Si beaux, sur leurs chevaux m’enveloppent

Enlevez-moi !

L’armée d’infidèle me saisira

Assise

Non !

J’ai sali les amants de ma langue de serpent

J’ai enflammé nos chairs avec nos amours passées

J’ai pleuré les avants, la rage des pères

J’ai brûlé nos bancs, de toute ma haine, je me lève

Rien, envie du sien de bien

Rien, envie de moins de bien

Plus envie de nos devoirs là-bas !

Plus envie de te voir prés de moi !

Ce que tu ne peux sentir

Tu n’as pas compris

Tout ce qui me fait languir

Tu n’as pas compris

La vérité, tu ne l’as pas comprise

M’a rattrapée, tu n’as pas compris: J’y crois encore

Ik kan mezelf niet meer horen

Ik kan er niet meer tegen!

Help me, nog één keer!

Ik kauwde op mijn handen

Ik voel niets meer

Schakel mij uit!

Ik ken de waarheid, heb het altijd geëerd

Ik ken de waarheid, ik heb er altijd een hekel aan gehad

Nee, ik wil niet meer zitten

Mijn leven was maar een droom

De bitterheid stapelt zich op

Ik bid om onwerkelijk te zijn

Onze aderen stromen

Val mijn hoofd binnen en ik ga dood

Ik brak de schoonheid, gewist, bekrast, hield op te bestaan

Nee, ik wil niet meer zitten

Ik wil je niet meer bij me in de buurt zien, nee!

vatbaar voor lelijkheid

Ik zou mijn vleugels verbranden

lichaamsmutatie

Ik hou van mezelf grappig

Boze demonen galopperen

Zo mooi, omhul me op hun paarden

Breng me weg!

Het ongelovige leger zal me grijpen

Zit

Neen !

Ik smeerde de geliefden in met mijn slangentong

Ik heb ons vlees aangestoken met onze liefdes uit het verleden

Ik huilde de fronten, de woede van de vaders

Ik heb onze kerkbanken verbrand, met al mijn haat sta ik op

Niets, afgunst van zijn goed

Niets, wil minder goed

We willen ons huiswerk daar niet meer hebben!

Ik wil je niet langer bij me in de buurt zien!

Wat je niet kunt voelen

Je begreep het niet

Alles waar ik naar snak

Je begreep het niet

De waarheid die je niet begreep

Heb me ingehaald, je begreep het niet: ik geloof er nog steeds in