Chapter V - Estatic Fear

Many a weary night endured

Since the utter charm of joy has pured

My unquiet dreams, my misery

How sweat if I could share with thee

Unable to endure it’s smile

Which kindly eased my sombre veil

I frightened turned my burdened head

And hid in slumbers shade instead

But lifted from my mournful rest

Was I by thee nocturnal guest

When though did vow to suffocate

My tranquil dreams in thrones bed

You spoke to me with loathed glow

And thus have though not kept thy vow

For when thy shadow sprang on me

I closed my eyes in ecstasy

Menig vermoeide nacht doorstaan

Sinds de uiterste charme van vreugde is gepureerd

Mijn onrustige dromen, mijn ellende

Hoe zou het zijn als ik met je kon delen?

Kan zijn glimlach niet verdragen

Wat vriendelijk mijn sombere sluier verlichtte

Ik bang draaide mijn belaste hoofd

En verstopte zich in plaats daarvan in sluimerschaduw

Maar opgeheven van mijn treurige rust

Was ik bij jou een nachtelijke gast?

Wanneer heeft echter gezworen te stikken?

Mijn rustige dromen in tronenbed

Je sprak met me met een gehate gloed

En dus heb je je gelofte niet gehouden

Want toen uw schaduw op mij sprong

Ik sloot mijn ogen in extase