Chapter IX - Estatic Fear

The Dawn arose, the slumbers shadows have passed

The autumnal grace which so kindly has cast

It’s sombre yet gracious delight on my grief

Enshrouded and lulled by the winters far deeper relief

As weary my days will grow from leisure apart

I shall wait for your powers renewed

I pray to whatever there be

«Let be my heard by your tenderness again imbued.»

Cura a die renovato cedit

Dolor et laetitia conjungtus est

Delightful shade was all that I dared hope for

Thy silent charm alone remains to adore

De dageraad stond op, de sluimerschaduwen zijn voorbij

De herfstachtige gratie die zo vriendelijk heeft gegoten

Het is somber maar toch genadig genot van mijn verdriet

Gehuld en in slaap gesust door de veel diepere opluchting van de winter

Als vermoeid zullen mijn dagen groeien van vrije tijd uit elkaar

Ik zal wachten tot je bevoegdheden zijn vernieuwd

Ik bid tot wat er ook is

«Laat mij horen door uw tederheid opnieuw doordrenkt.»

Cura a die renovato cedit

Dolor en laetitia conjungtus est

Heerlijke schaduw was alles waar ik op durfde te hopen

Alleen uw stille charme blijft om te aanbidden