Apple Blossom - Esperanza Spalding

Mother of spring

Her branches cradle sleeping buds

Yawning open

Welcomed by an aging man

He greets them fondly

With memories of when

Her boughs were arms that held him

As a younger man together

They would marvel

At the birth of springtime

Now he stands beneath the apple blossoms

Every year where they used to go walking

And he tells her about the summer and the autumn

The winter in his heart

And their apple blossoms

In summer they would dream

Of being three and smile

Imagining her round

As the apples on the ground

That fall they loved and waited

But winter came too soon

Before their seed could bloom

She wilted from the chill

And all fell cold and still

Now he stands beneath the apple blossoms

Every year where they used to go walking

And he tells her about the summer and the autumn

The winter in his heart

And their apple blossoms

As he opened the earth to receive her

He prayed heaven would be waiting to meet her

He kisses her cold cheek goodbye

But he couldn’t surrender the hopes they had sired

So in her folded hands

He placed a seed

From their favorite tree

And he laid her to rest

'neath a blanket of white

Until they meet again in the springtime

Now he stands beneath the apple blossoms

Every year where they used to go walking

And from above she’s always watching

But her body lies 'neath the apple blossoms…

Mother of the spring

The sleeping buds she cradles

Slowly yawn open

Welcomed by an aging man

He greets them fondly…

Moeder van de lente

Haar takken wiegen slapende knoppen

Geeuwen open

Verwelkomd door een ouder wordende man

Hij begroet ze liefdevol

Met herinneringen aan wanneer

Haar takken waren armen die hem vasthielden

Samen als een jongere man

Ze zouden zich verwonderen

Bij de geboorte van de lente

Nu staat hij onder de appelbloesems

Elk jaar waar ze vroeger gingen wandelen

En hij vertelt haar over de zomer en de herfst

De winter in zijn hart

En hun appelbloesems

In de zomer zouden ze dromen

Van drie zijn en glimlachen

Stel je haar ronde voor

Als de appels op de grond

Die herfst hielden ze van en wachtten

Maar de winter kwam te vroeg

Voordat hun zaad kon bloeien

Ze verwelkte van de kou

En alles viel koud en stil

Nu staat hij onder de appelbloesems

Elk jaar waar ze vroeger gingen wandelen

En hij vertelt haar over de zomer en de herfst

De winter in zijn hart

En hun appelbloesems

Terwijl hij de aarde opende om haar te ontvangen

Hij bad dat de hemel zou wachten om haar te ontmoeten

Hij kust haar koude wang vaarwel

Maar hij kon de hoop die ze hadden gewekt niet opgeven

Dus in haar gevouwen handen

Hij heeft een zaadje geplaatst

Van hun favoriete boom

En hij legde haar te rusten

'onder een witte deken'

Tot ze elkaar weer ontmoeten in de lente

Nu staat hij onder de appelbloesems

Elk jaar waar ze vroeger gingen wandelen

En van bovenaf kijkt ze altijd

Maar haar lichaam ligt 'onder de appelbloesems...

Moeder van de lente

De slapende toppen die ze wiegt

Gaap langzaam open

Verwelkomd door een ouder wordende man

Hij begroet ze liefdevol...