Clipped Wings - Emily Jane White

Can I cut you out of the frame?

Can I throw the remnants in the lake?

'Cause I never wanted to yell murder in your name

I just want to die without your photo drenched in shame

For I will never be the same

And cold blood always leaves a stain

And, oh, the lines they are so blue

And, oh, the coat of arms you threw

'Cause I never wanted to slaughter your game

To go on pining for moon that only wanes

So take me out to the corn, my love, and

Splash the water till it turns into mud

For my blood is frozen from the absence of love

Oh, in the veins, a far haunting calls your name

To your soul’s body which you never knew you gave

Away in, into oblivion you threw

And his teeth have made a corpse of you

But you’ve come back with the clipped wings of the dove

And in this reverie, you’ve wrestled with your love

For my blood’s still frozen from the absence of love

So take the thorns out of me, my love

Patch them up with your wounded love

We’re all tied up, now undo what you’ve done

And into soundless, from your slaughter, I will run

Can I cut you out of the frame?

Can I throw the remnants in the lake?

Kan ik je uit het kader snijden?

Mag ik de restanten in het meer gooien?

Omdat ik nooit moord wilde schreeuwen in jouw naam

Ik wil gewoon doodgaan zonder dat je foto doorweekt is van schaamte

Want ik zal nooit meer dezelfde zijn

En koud bloed laat altijd een vlek achter

En, oh, de lijnen, ze zijn zo blauw

En, oh, het wapen dat je gooide

Omdat ik je game nooit wilde afslachten

Om te blijven smachten naar de maan die alleen maar afneemt

Dus neem me mee naar de maïs, mijn liefde, en

Spat het water totdat het in modder verandert

Want mijn bloed is bevroren door de afwezigheid van liefde

Oh, in de aderen, een verre spook roept je naam

Aan het lichaam van je ziel waarvan je nooit wist dat je het gaf

Weg in, in de vergetelheid gooide je

En zijn tanden hebben een lijk van je gemaakt

Maar je bent teruggekomen met de geknipte vleugels van de duif

En in deze mijmering heb je geworsteld met je liefde

Want mijn bloed is nog steeds bevroren van de afwezigheid van liefde

Dus haal de doornen uit me, mijn liefste

Plak ze op met je gewonde liefde

We zijn allemaal vastgebonden, maak nu ongedaan wat je hebt gedaan

En in geluidloos, van uw slachting, zal ik rennen

Kan ik je uit het kader snijden?

Mag ik de restanten in het meer gooien?