The Letter Home - Elvis Costello, The Brodsky Quartet

c/0 St. Ignatus House, Willoughby Drive, Parrametta,

New South Wales

This fifth day of July, in the year of Our Lord nineteen

hundred and thirty five

Why must I apologize every time that I sit down to write

Through my own fault I may find

You’re no longer living at this address

Please excuse the lack of news

The feeling of strange privilege

for the hour of trial, in these times of distress

Mean more than years imprisoned by etiquette.

I can remember when we were children

Though I could never imagine this day

Your brother told me we’d live forever

«I'll go one better,"I heard myself say

And it seems so strange, now that he’s gone to recall all these

games

While the years have divided us Friendships have strained and broken

Oh, by the way, how’s that girl that you wed

I hated you then, but I’m over the worst of it

I can’t come home, I might as well say, life is short

I shall not write again

c/0 St. Ignatus House, Willoughby Drive, Parrametta,

Nieuw Zuid-Wales

Deze vijfde juli, in het jaar van Onze Lieve Heer negentien,

honderdvijfendertig

Waarom moet ik me elke keer verontschuldigen als ik ga zitten om te schrijven?

Door mijn eigen schuld kan ik vinden

Je woont niet meer op dit adres

Excuses voor het gebrek aan nieuws

Het gevoel van een vreemd voorrecht

voor het uur van beproeving, in deze tijden van nood

Betekent meer dan jaren gevangen gezet door etiquette.

Ik kan me herinneren dat we kinderen waren

Hoewel ik me deze dag nooit had kunnen voorstellen

Je broer vertelde me dat we voor altijd zouden leven

"Ik ga nog een keer," hoorde ik mezelf zeggen

En het lijkt zo vreemd, nu hij weg is om dit allemaal te herinneren

spellen

Terwijl de jaren ons hebben verdeeld, zijn vriendschappen gespannen en gebroken

Trouwens, hoe gaat het met dat meisje waarmee je getrouwd bent?

Ik haatte je toen, maar ik ben over het ergste heen

Ik kan niet naar huis komen, ik kan net zo goed zeggen, het leven is kort

Ik zal niet meer schrijven