Quelli Che Restano - Elisa, Francesco De Gregori

È che mi chiedevo se la più grande fatica

È riuscire a non far niente

A lasciare tutto com'è, fare quello che ti viene

E non andare dietro la gente

È che mi perdevo dietro a chissà quale magia

Quale grande canzone in un cumulo di pietre

Sassi più o meno preziosi

E qualche ricordo importante che si sente sempre

È che mi lasciavo trascinare in giro dalla tristezza

Quella che ti frega e ti prende le gambe

Che ti punta i piedi in quella direzione opposta

Così lontana dal presente

Ma noi siamo quelli che restano in piedi

E barcollano su tacchi che ballano

E gli occhiali li tolgono e con l’acceleratore fino in fondo

Le vite che sfrecciano

E vai e vai che presto i giorni si allungano

E avremo sogni come fari

Avremo gli occhi vigili e attenti e selvatici degli animali

È che mi voltavo a guardare indietro

E indietro ormai per me non c’era niente

Avevo capito le regole del gioco

E ne volevo un altro, uno da prendere più seriamente

È che mi perdevo dietro chissà quale follia

Quale grande intuizione, tra piatti sporchi e faccende

Tra occhi più o meno distanti

E qualche ricordo importante che si sente sempre

Ma noi siamo quelli che restano in piedi

E barcollano su tacchi che ballano

E gli occhiali li tolgono e con l’acceleratore fino in fondo

Le vite che sfrecciano

E vai e vai

Che presto i giorni si allungano

E avremo sogni come fari

Avremo gli occhi vigili e attenti e selvatici degli animali

E più di una volta e più di un pensiero

È stato così brutto da non dirlo a nessuno

Più di una volta sei andato avanti dritto

Dritto sparato contro un muro

Ma ti sei fatto ancora più male aspettando qualcuno

Ma ti sei fatto ancora più male aspettando qualcuno

Siamo quelli che restano in piedi e barcollano su tacchi che ballano

E gli occhiali li perdono e sulle autostrade così belle le vite che sfrecciano

E vai e vai che presto i giorni si allungano e avremo sogni come fari

Avremo gli occhi vigili e attenti e selvatici e selvatici selvatici

Siamo quelli che guardano una precisa stella in mezzo a milioni

Quelli che di notte luci spente e finestre chiuse non se ne vanno da sotto i

portoni

Quelli che anche voi chissà quante volte ci avete preso per dei coglioni

Ma quanto siete stanchi e senza neanche una voglia

Siamo noi quei pazzi che venite a cercare

Quei pazzi che venite a cercare

Quei pazzi che venite a cercare

Quei pazzi che venite a cercare

Is dat ik me afvroeg of de grootste inspanning?

Het is niets kunnen doen

Om alles te laten zoals het is, doe wat op je af komt

En ga niet achter mensen aan

Het is gewoon dat ik verdwaalde in wie weet wat voor magie

Wat een geweldig nummer in een stapel stenen

Meer of minder edelstenen

En enkele belangrijke herinneringen die je altijd hoort

Het was dat ik me liet meeslepen door verdriet

Degene die om je geeft en je benen neemt

Dat wijst je voeten in die tegenovergestelde richting

Zo ver van het heden

Maar wij zijn degenen die blijven staan

En ze wankelen op dansende hakken

En de bril zet ze af en met het gaspedaal helemaal naar beneden

Levens die voorbij vliegen

En ga en ga dat binnenkort de dagen langer worden

En we zullen dromen hebben als bakens

We zullen de waakzame en alerte en wilde ogen van dieren hebben

Het is gewoon dat ik me omdraaide om terug te kijken

En nu was er niets meer voor mij

Ik begreep de regels van het spel

En ik wilde er nog een, een om serieuzer te nemen

Het is dat ik verdwaalde achter wie weet wat voor waanzin

Wat een geweldige intuïtie, tussen vuile vaat en klusjes

Tussen min of meer verre ogen

En enkele belangrijke herinneringen die je altijd hoort

Maar wij zijn degenen die blijven staan

En ze wankelen op dansende hakken

En de bril zet ze af en met het gaspedaal helemaal naar beneden

Levens die voorbij vliegen

En gaan en gaan

Dat binnenkort de dagen langer worden

En we zullen dromen hebben als bakens

We zullen de waakzame en alerte en wilde ogen van dieren hebben

En meer dan eens en meer dan een gedachte

Het was zo erg dat hij het aan niemand vertelde

Meer dan eens ben je rechtdoor gegaan

Rechtstreeks in een muur geschoten

Maar je werd nog meer gekwetst door op iemand te wachten

Maar je werd nog meer gekwetst door op iemand te wachten

Wij zijn degenen die staan ​​en wankelen op dansende hakken

En ze verliezen hun bril en op zulke mooie snelwegen razen levens voorbij

En ga en ga dat binnenkort de dagen langer worden en we dromen als bakens zullen hebben

We zullen waakzame en alerte en wilde wilde en wilde wilde ogen hebben

Wij zijn degenen die te midden van miljoenen naar een specifieke ster kijken

Degenen die 's nachts lichten uit en ramen dicht gaan niet onder de

poorten

Degenen die jij ook wie weet hoe vaak je ons voor ballen hebt genomen

Maar hoe moe ben je en zonder zelfs maar een verlangen

Wij zijn de gekken die je zoekt

Die dwazen die je zoekt

Die dwazen die je zoekt

Die dwazen die je zoekt