Весенний снегопад - Эльбрус Джанмирзоев

Оставлю в памяти, на сердце с ранами.

Позабыть не могу я, внутри боль разлуки.

В пропасть я темную, падаю в бездну я.

Помоги умоляю, без тебя я погибаю.

Снова на листе строчки о тебе между прочим.

Снова считаю минуты, и снова прошлые муки.

За окном снег сильнее, остановить не сумею.

Спаси ради Бога, весна не будь жестока.

Слишком сложно, очень больно.

Я без тебя, словно попадаю в ад.

И чувства то, что я одинокий напоминает весенний снегопад.

Слишком сложно, очень больно.

Я без тебя, словно попадаю в ад.

И чувства то, что я одинокий напоминает весенний снегопад.

Весенний снегопад.

Снова дни недели, а за ними месяцы.

Боль преодолели, я начал видеть сны.

Снег утихает и будет таять лед.

Любовь умирает, ей точно не повезёт.

Вновь закрыты двери, стучаться буду я.

Потому, что сердце верит, что ты еще моя.

Вдруг меня услышат, вдруг меня поймут?

Весенний снегопад укрой меня от этих вьюг.

Слишком сложно, очень больно.

Я без тебя, словно попадаю в ад.

И чувства то, что я одинокий напоминает весенний снегопад.

Слишком сложно, очень больно.

Я без тебя, словно попадаю в ад.

И чувства то, что я одинокий напоминает весенний снегопад.

Слишком сложно, очень больно.

Я без тебя, словно попадаю в ад.

И чувства то, что я одинокий напоминает весенний снегопад.

Ik zal vertrekken in het geheugen, op het hart met wonden.

Ik kan niet vergeten, in de pijn van scheiding.

In de afgrond ben ik donker, ik val in de afgrond.

Help me alsjeblieft, ik ga dood zonder jou.

Nogmaals op het vel van de lijn over jou, trouwens.

Ik tel de minuten opnieuw, en opnieuw de voorbije kwellingen.

Buiten het raam is de sneeuw sterker, ik zal het niet kunnen stoppen.

Spaar in godsnaam, wees geen wrede lente.

Te zwaar, te pijnlijk.

Zonder jou is het alsof ik naar de hel ga.

En het gevoel dat ik eenzaam ben, lijkt op een lente-sneeuwval.

Te zwaar, te pijnlijk.

Zonder jou is het alsof ik naar de hel ga.

En het gevoel dat ik eenzaam ben, lijkt op een lente-sneeuwval.

Lente sneeuwval.

Weer de dagen van de week, en dan de maanden.

De pijn was overwonnen, ik begon te dromen.

De sneeuw zal verdwijnen en het ijs zal smelten.

Liefde sterft, ze heeft zeker geen geluk.

De deuren zijn weer dicht, ik zal kloppen.

Omdat het hart gelooft dat je nog steeds van mij bent.

Plots zullen ze me horen, plotseling zullen ze me begrijpen?

Sneeuwval in de lente beschermt me tegen deze sneeuwstormen.

Te zwaar, te pijnlijk.

Zonder jou is het alsof ik naar de hel ga.

En het gevoel dat ik eenzaam ben, lijkt op een lente-sneeuwval.

Te zwaar, te pijnlijk.

Zonder jou is het alsof ik naar de hel ga.

En het gevoel dat ik eenzaam ben, lijkt op een lente-sneeuwval.

Te zwaar, te pijnlijk.

Zonder jou is het alsof ik naar de hel ga.

En het gevoel dat ik eenzaam ben, lijkt op een lente-sneeuwval.