Дыши - Эльбрус Джанмирзоев

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши…

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши…

Дыши!

Все было так, будто бы написано Небом.

Я и ты — будто бы, рисунок мелом.

И, что сотрут — я в это уже не верил.

Но, всё же, на доске остались мокрым следом.

Разрушено все, к чему шли годами.

А помнишь, дни за закрытыми стенами,

В своей комнате бесконечными слезами —

До сих пор это вижу закрытыми глазами.

Рассказ о жизни нашей — Ад, правда — слаще.

И снова боли в сердце и ритм чаще.

Не покидайте меня мысли о том, что было —

Я помню: я любил и она любила.

Растерзайте душу мою, но ее не троньте!

Раздели меня на тысячи частей, Боже!

Останови в венах кровь мою, Ты же слышишь!

Но молю тебя, пускай она дальше дышет!

Припев:

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши.

Я уйду, но останусь в глубине души.

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши.

Дай послушать твой голос мёртвой глуши.

Остаток жизни этой я дышал лишь ею.

Кусочки боли моей делала она своею.

Я на колени стану!

Слышишь!

Перед Тобою!

Теперь, Боже — сделай ее боль моею болью.

Зачем не понимаю, свел Ты наши судьбы?

И, за что теперь Ты мучаешь наши души?

Ведь Ты же сам велел: не жить друг без друга.

Хотя бы объясни: за что нам эти муки?

Услышал голос, что сотрясло Небо и Землю.

Это ведь голос Господа, я не поверил.

Он сказал: ваша любовь — это лишь грешность.

Я накажу обоих: за ложь и неверность.

Разве для обмана связал Я — ваши мысли?

И недоверие вселил в ваши души.

Всевышний не вправе создавать плохое.

И такое — грех называть: «Любовью».

Ты обманул, когда должен был ей признаться.

Она ушла, когда должна была с тобой остаться.

Ты изменил с другой, и она с другим.

Я велел любить!

И шанс был всего один.

Я понял всё тогда, и вспомнил все поступки.

И понял, что мы сами заслужили эти муки.

Меня накажи, а ее не тронь!

Слышишь?

Пускай она живет!

Пускай дальше дышит!

Прошла минута ровно, она глаза открыла.

И в солнце мой облик ее ослепило.

Она заплакала в пустой глуши.

И на асфальте белым мелом слово: «Дыши».

Припев:

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши.

Я уйду, но останусь в глубине души.

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши.

Дай послушать твой голос мёртвой глуши.

Дыши!

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши…

Дыши, слышишь!

Умоляю, только дыши…

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon...

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon...

Ademen!

Alles was alsof het door de hemel was geschreven.

Jij en ik - als een krijttekening.

En dat ze het zouden wissen - ik geloofde er niet meer in.

Maar desalniettemin lieten ze een nat spoor achter op het bord.

Alles wat al jaren aan de gang is, is vernietigd.

Herinner je je de dagen achter gesloten muren,

In mijn kamer met eindeloze tranen -

Ik zie het nog steeds met mijn ogen dicht.

Het verhaal van ons leven is de hel, de waarheid is zoeter.

En weer vaker pijn in het hart en ritme.

Laat me niet denken aan wat was -

Ik herinner me: ik hield van en zij hield van.

Scheur mijn ziel, maar raak het niet aan!

Verdeel me in duizend stukken, God!

Stop mijn bloed in mijn aderen, hoor je!

Maar ik smeek je, laat haar ademen!

Refrein:

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon.

Ik zal vertrekken, maar ik zal in het diepst van mijn ziel blijven.

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon.

Laat me je stem horen van de dode wildernis.

Voor de rest van dit leven ademde ik alleen het.

Stukken van mijn pijn heeft ze zich eigen gemaakt.

Ik ga op mijn knieën!

Hoor je!

Voor jou!

Nu, God, maak haar pijn mijn pijn.

Waarom begrijp ik het niet, Je bracht ons lot samen?

En waarom kwel je nu onze zielen?

U hebt immers zelf bevolen: niet zonder elkaar te leven.

Leg op zijn minst uit: waarom hebben we deze kwellingen nodig?

Ik hoorde een stem die hemel en aarde deed schudden.

Het is de stem van de Heer, ik geloofde het niet.

Hij zei dat je liefde slechts een zonde is.

Ik zal beide straffen: voor leugens en ontrouw.

Heb ik je gedachten vastgebonden voor bedrog?

En wekte wantrouwen in je zielen.

De Almachtige heeft niet het recht om slechte dingen te creëren.

En dit is een zonde om te noemen: "Liefde".

Je hebt vals gespeeld terwijl je haar had moeten bekennen.

Ze is vertrokken terwijl ze bij jou had moeten blijven.

Jij hebt iemand anders bedrogen en zij heeft iemand anders bedrogen.

Ik zei je lief te hebben!

En er was maar één kans.

Ik begreep toen alles en herinnerde me alle acties.

En ik besefte dat we zelf deze kwelling verdienden.

Straf me, maar raak haar niet aan!

Hoor je?

Laat haar leven!

Laten we blijven ademen!

Er ging een minuut voorbij en ze opende haar ogen.

En in de zon verblindde mijn uiterlijk haar.

Ze huilde in de lege wildernis.

En op het asfalt met wit krijt het woord: "Ademen".

Refrein:

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon.

Ik zal vertrekken, maar ik zal in het diepst van mijn ziel blijven.

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon.

Laat me je stem horen van de dode wildernis.

Ademen!

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon...

Adem, luister!

Alsjeblieft, adem gewoon...