La Prima - El Cuarteto de Nos

Te imaginás tía Noemí cómo se puso

No sé muy bien quién le contó y cómo lo supo

Me aturdía con sus gritos

Escuchá bien lo que dijo

«no sé cómo pudiste hacerme esto a mí

Yo que te di de comer y de dormir

¿cómo pudiste atreverte a tanto?»

¿Cómo iba yo a saber que era mi prima?

Aparte fue ella que se me tiró encima

Tía Noemí siguió insistiendo

Mientras me iba persiguiendo

«la culpa es mía por ser tan idiota

Dejar en mi casa a culquier marmota

Ah, pero me la vas a pagar, truhán»

Una vez que voy

De visita cordial

Me echa sin razón

Yo no vuelvo más

Yo no vuelvo más

Y después de varias horas de carrera

Tía Noemí me dió alcance en la perrera

Me hizo comer gilette picada

Me clavó un garfio en la papada

«si la chiquilina queda embarazada

Le arruinás la vida por esta pavada

¿qué van a decir los vecinos?»

Mi primita lloraba desconsolada

Claro ahora se hacía la violada

Tía Noemí siguió insistiendo

Tirándome blocks de cemento

Te aprovechaste de mi bebé

Sabés que tiene sólo cuarenta y seis

Te encadenarán perpetuamente

Una vez que voy

De visita cordial

Me echa sin razón

Yo no vuelvo más

Yo no vuelvo más

¡chau!

Kun je je tante Noemí voorstellen hoe ze het kreeg?

Ik weet niet zo goed wie het hem heeft verteld en hoe hij het wist

Hij verbaasde me met zijn geschreeuw

Luister goed naar wat hij zei

Ik weet niet hoe je me dit kunt aandoen

Ik die je eten en slaap gaf

hoe kon je zo veel durven?

Hoe moest ik weten dat ze mijn nicht was?

Trouwens, zij was het die zich op mij wierp

Tante Noemí bleef aandringen

terwijl hij me achtervolgde

"Het is mijn schuld dat ik zo'n idioot ben"

Laat een groundhog in mijn huis

Ah, maar je gaat me betalen, schurk»

zodra ik ga

van hartelijk bezoek

schop me eruit zonder reden

Ik kom niet meer terug

Ik kom niet meer terug

En na een paar uur racen

Tante Noemí betrapte me in de kennel

Hij liet me gehakte gilette eten

Hij stak een haak in mijn onderkin

«als het kleine meisje zwanger raakt»

Je verpest zijn leven voor deze onzin

wat gaan de buren zeggen?”

Mijn kleine neefje huilde ontroostbaar

Nu werd ze natuurlijk verkracht

Tante Noemí bleef aandringen

Cementblokken naar mij gooien

je profiteerde van mijn baby

Je weet dat hij pas zesenveertig is

Ze zullen je voor altijd ketenen

zodra ik ga

van hartelijk bezoek

schop me eruit zonder reden

Ik kom niet meer terug

Ik kom niet meer terug

doei!