Bipolar - El Cuarteto de Nos

Sé que uno va sin hache, eso es lo que se estila

Aunque digas que me siento el huno como Atila

Cuando la noche me encandila y me descarrila

Vuelvo a ser el último de la fila

Y oscila mi ánimo como un vaivén

Paso de ser un huracán a un maestro Zen

A veces un volcán con el poder de Superman

Y después, ya ven, soy Clark Kent

Veo el futuro y me creo el rey del imperio

Hasta que leo que dice mi tumba en el cementerio

En serio, si doy corriente como la anguila

Expira mi pila y me quedo sin un amperio

Puedo estar en la cima sin nada encima

Y bien encumbrada mi estimada autoestima

Para en picada caer de esa tarima

Y explotar como la bomba que borró del mapa a Hiroshima

Y empeoro como el clima, cambio abrigo por blusa

Y agarro la bajada acelerada en la montaña rusa

Puedo ser perfecto sin excusas

Soy lo opuesto a lo recto como la hipotenusa

Bajo y subo

Freno y sigo

Me levanto

Bip, bip, bip, bipolar

Subo y bajo

Sigo y freno

Y me hundo

Bip, bip, bip, bipolar

Así que de mí no te fíes

Tengo más tabúes que hindúes y pakistaníes

Puedo poner los puntos sobre la íes

Y después quedar difunto al esquiar sin esquíes

Así es de falso mi pensamiento

El que ríe último piensa más lento

Miento si parezco amable y cortés

Soy intocable como Eliot Ness

Hay días que estoy al revés y voy con desconsuelo

Al infierno en ascensor en vez de una escalera al cielo

No me salva Robert Plant ni la suerte de Bugs Bunny

Me visto como Kant y pienso como Armani

Pero mis defectos no me acomplejan

El efecto de las penas son dagas que me aquejan

Las veo como marcas en forma vaga

Y más que cicatrices después me parecen llagas

Bajo y subo

Freno y sigo

Me levanto

Bip, bip, bip, bipolar

Subo y bajo

Sigo y freno

Y me hundo

Bip, bip, bip, bipolar

Down, como un boxeador underground

Que nunca pasó el primer round

Pero enderezó la proa, y fuerte como una boa

Siente que ganó más peleas que Rocky Balboa

(No jodas)

Un príncipe azul me siento a veces, confieso

Otras no tan guapo, un sapo mendigando un beso

¿Y eso?, un cóctel de aceite y agua

Parezco dirigido por Buñuel o Kurosawa

En ocasiones contesto lo que siento

Pero de esos sentimientos enseguida me arrepiento

Entonces es cuando mis respuestas se apilan

Y flotan en el viento como las de Dylan

Mis días desfilan y me fusilan el alma

Días de calma y otras que quieren un arma

Y mi karma se desarma como un archivo zip

Y empieza a sonar mi alarma bip, bip, bip

Bajo y subo

Freno y sigo

Me levanto

Bip, bip, bip, bipolar

Subo y bajo

Sigo y freno

Y me hundo

Bip, bip, bip, bipolar

Ik weet dat men zonder bijl gaat, dat is de gewoonte

Zelfs als je zegt dat ik me als de Hun voel, zoals Attila

Wanneer de nacht me verblindt en me laat ontsporen

Ik ben weer de laatste in de rij

En mijn humeur schommelt als een schommel

Ik ging van een orkaan naar een zenmeester

Soms een vulkaan met de kracht van Superman

En dan, zie je, ik ben Clark Kent

Ik zie de toekomst en ik geloof dat ik de koning van het rijk ben

Tot ik las wat mijn graf zegt op de begraafplaats

Serieus, als ik stroom geef zoals de paling

Mijn batterij is leeg en ik zit zonder versterker

Ik kan bovenaan staan ​​met niets bovenaan

En mijn gewaardeerde zelfrespect goed verhoogd

Om van dat platform te vallen

En exploderen als de bom die Hiroshima van de kaart heeft geveegd

En ik word slechter zoals het weer, ik verander een jas voor een blouse

En ik vang de versnelde afdaling op de achtbaan

Ik kan perfect zijn zonder excuses

Ik ben het tegenovergestelde van recht als de hypotenusa

naar beneden en naar boven

remmen en doorgaan

ik sta op

Piep, piep, piep, bipolair

ik ga op en neer

Ik ga verder en rem

en ik zinken

Piep, piep, piep, bipolair

Dus vertrouw me niet

Ik heb meer taboes dan hindoes en Pakistani

ik kan de puntjes op de i zetten

En dan vermoord worden door te skiën zonder ski's

Zo vals is mijn denken

Wie het laatst lacht, denkt het langzaamst

Ik lieg als ik vriendelijk en hoffelijk overkom

Ik ben onaantastbaar zoals Eliot Ness

Er zijn dagen dat ik ondersteboven ben en ik ben ontroostbaar

Met de lift naar de hel in plaats van een trap naar de hemel

Noch Robert Plant, noch het lot van Bugs Bunny redt me

Ik kleed me als Kant en denk als Armani

Maar mijn gebreken maken me niet complex

Het effect van verdriet zijn dolken die me kwellen

Ik zie ze als tekens in vage vorm

En meer dan littekens later zien het er voor mij uit als zweren

naar beneden en naar boven

remmen en doorgaan

ik sta op

Piep, piep, piep, bipolair

ik ga op en neer

Ik ga verder en rem

en ik zinken

Piep, piep, piep, bipolair

Beneden als een ondergrondse bokser

Dat kwam nooit verder dan de eerste ronde

Maar rechtte de boog, en sterk als een boa

Hij heeft het gevoel dat hij meer gevechten heeft gewonnen dan Rocky Balboa

(niet rotzooien)

Ik voel me soms een charmante prins, dat beken ik

Anderen zijn niet zo knap, een pad die smeekt om een ​​kus

En dat: een cocktail van olie en water

Ik lijk geregisseerd door Buñuel of Kurosawa

Soms beantwoord ik wat ik voel

Maar ik heb meteen spijt van die gevoelens

Dan stapelen mijn antwoorden zich op

En ze drijven in de wind zoals die van Dylan

Mijn dagen paraderen en ze schieten mijn ziel neer

Rustige dagen en anderen die een pistool willen

En mijn karma ontrafelt zich als een zip-bestand

En mijn alarm begint piep, piep, piep

naar beneden en naar boven

remmen en doorgaan

ik sta op

Piep, piep, piep, bipolair

ik ga op en neer

Ik ga verder en rem

en ik zinken

Piep, piep, piep, bipolair