Sr.Zapatones - El Barrio

Se.

Zapatones

Qué te pasa, te veo y te miro y no te conozco, qué te pasa, que traes tan sucia,

tan larga melena, sonrojada mejilla delata tu cara de asombro, siempre en alerta,

duro tu mundo, tu centinela

No hace nada corrías la casa conmigo del brazo, no hace nada tenías mi cabeza

jarta de tirones, aún recuerdo el calor de tu cuerpo sentao en tu regazo,

siempre mi niña, tu centinela en las duras noches

Recuerdo tu promesa en la camita, delante de muñecos compañeros

¡juro ser por siempre tu princesita!

Y fue un orgullo ser tu caballero

Todavía conservo el bombín y mi cara pintada, los dos guantes, nariz de payaso

y traje de colores, que ilusión ver a la luz de tus ojos y esas dulces palabras

Serás mi payaso y voy a llamarte señor zapatones.(bis)

El tiempo no se para ante nadie, los años dieron alas a tu cuerpo,

corrieron por tus ganas nuevos aires, sentí el olvido entrando por mi cuerpo

En papel de revista envolviste todo mi cariño, y encerrarse mi cuerpo dolío en

cajas de zapatos, ahora se como duele estar solo y llorar como un niño,

sin una amiga, sin compañía y sin tus brazos

Qué te pasa, te veo y te miro y no te conozco, qué te pasa, que traes tan sucia,

tan larga melena, sonrojada mejilla delata tu cara de asombro, siempre en

alerta, duro tu mundo, tu centinela

Pasaron las primaveras y duros inviernos, y en cada cumpleaños quise besarte,

me hubiera conformao con sentir tu cuerpo, olerte, verte, tocarte, sentirte,

acariciarte.

Sentí la llamada del mundo a través de un llanto, supuse que en

tu nueva vida dabas biberones, llegó el día en que me cogistes de nuevo del

brazo, y me presentaste querida hija mía, sr zapatones

El fue quien me cuidaba, mimaba mis buenos ratos, siempre me defendía si venia

el hombre del saco

Tocaba sus platillos y nunca le di cuerda, sacaba mi sonrisa cuando siempre

había una pena

Ha sido mi payaso, mi amigo, mi confidente, nunca temí el fracaso,

a tu lado siempre fuerte

Cuando existía un castigo impuesto por mis mayores, a mi no me importaba allí

estaba zapatones

Ahí te dejo cuidando el tesoro que me ha dao la vida, cuida de ella como la

princesa de largas melenas, y defiende con una sonrisa todas sus herías,

es duro su mundo, mi amor, mi payaso, mi centinela

Ik weet.

Schoenen

Wat is er mis met je, ik zie je en ik kijk naar je en ik ken je niet, wat is er mis met je, waarom ben je zo vies,

zo lang haar, rode wangen verraden je gezicht van verbazing, altijd alert,

hard je wereld, je schildwacht

Je deed niets, je rende het huis met mij arm in arm, je deed niets, je had mijn hoofd

pot met schokken, ik herinner me nog de warmte van je lichaam op je schoot,

altijd mijn meisje, je schildwacht in de harde nachten

Ik herinner me je belofte in bed, in het bijzijn van medepoppen

Ik zweer dat ik voor altijd je kleine prinses zal zijn!

En het was een trots om je ridder te zijn

Ik heb nog steeds de bolhoed en mijn geverfde gezicht, de twee handschoenen, clownsneus

en kleurrijk pak, wat een illusie om te zien in het licht van je ogen en die lieve woorden

Je wordt mijn clown en ik ga je meneer Shoes noemen.(bis)

De tijd stopt voor niemand, de jaren gaven vleugels aan je lichaam,

nieuwe wind waaide door je verlangen, ik voelde de vergetelheid mijn lichaam binnenkomen

In tijdschriftenpapier wikkelde je al mijn liefde, en het opsluiten van mijn lichaam deed pijn

schoenendozen, nu weet ik hoeveel pijn het doet om alleen te zijn en te huilen als een kind,

zonder vriend, zonder gezelschap en zonder je armen

Wat is er mis met je, ik zie je en ik kijk naar je en ik ken je niet, wat is er mis met je, waarom ben je zo vies,

zo lang haar, rode wangen verraden je gezicht van verbazing, altijd in

alert, hard je wereld, je schildwacht

Lentes en strenge winters gingen voorbij, en op elke verjaardag wilde ik je kussen,

Ik zou tevreden zijn geweest met je lichaam te voelen, je te ruiken, je te zien, je aan te raken, je te voelen,

strelen je.

Ik voelde de roep van de wereld door een kreet, ik veronderstelde dat in

je nieuwe leven je gaf flessen, de dag kwam dat je me terugnam van de

arm, en je stelde me voor aan mijn lieve dochter, meneer schoenen

Hij was degene die voor me zorgde, mijn goede tijden verwende, me altijd verdedigde als ik kwam

de boeman

Hij speelde zijn cimbalen en ik gaf hem nooit opwind, hij liet me glimlachen als hij altijd

er was jammer

Hij was mijn clown, mijn vriend, mijn vertrouweling, ik was nooit bang om te falen,

aan jouw zijde, altijd sterk

Toen er een straf werd opgelegd door mijn oudsten, kon het me daar niet schelen

Ik was in schoenen

Daar laat ik je zorgen voor de schat dat het leven me pijn heeft gedaan, zorg voor haar zoals de

langharige prinses, en verdedigt al haar wonden met een glimlach,

jouw wereld is hard, mijn liefste, mijn clown, mijn schildwacht