Ella - El Barrio

Que mas quisiera unir tu cuerpo con el mio

Y que tu boquita me dijera quiero quedarme contigo

Ella con su traje verde

Verde de esperanza

Esperanza que no viene

Esperanza que se acaba

Esperanza que se muere tras la piel de una almohada

Viejos trucos de inocente conocia una noche amarga

Hoy mi tema va por eLLa…

Y galopando monta a lomos de la noche

El grandisimo pequeño artista va

Abrigo largo, bien vestido y un gran coche

Y todo lo que su bragueta pueda dar

Dime si lo quieres o no lo quieres

Tu no eres la veleta que se mueve donde buenamente puede

Eres como una hoja que se cae, se rompe y muere por sus besos

Tras las hojas de un viejo libro

Yace una rosa secada de amor

Y en las paredes de su viejo cuarto

Se le engrandece la desilusion

Un buen recuerdo lleva a los te quiero pero en su frente solo lleva espinas

Se hunde en fango porque cree

Que pisa suelo, viste de largo para ocultar sus heridas

Igual que el sol calienta el agüita de los charcos

Ella se consume poco a poco con el cruel paso del tiempo

Que todavia no se ha dao cuenta que se le ha ido a pique el barco

Que navegaba viento en popa los 14 de febrero

Y galopando monta a lomos de la noche

El grandisimo pequeño artista va

Abrigo largo bien vestido y un gran coche

Y todo lo que su bragueta pueda dar

Dime si lo quieres o no lo quieres

Tu no eres la veleta que se mueve donde buenamente puede

Eres como una hoja que se cae, se rompe y muere por sus besos

Wat zou ik nog meer willen om jouw lichaam met het mijne te verenigen?

En dat je kleine mond me vertelde dat ik bij je wil blijven

Zij in haar groene pak

groen van hoop

Hoop dat dat niet komt

hoop dat dat eindigt

Hoop die sterft achter de huid van een kussen

Oude trucs van onschuldigen ontmoetten een bittere nacht

Vandaag is mijn onderwerp voor haar...

En galopperende ritten achter in de nacht

De grote kleine artiest gaat

Lange jas, goed gekleed en een geweldige auto

En alles wat zijn vlieg kan geven

Zeg me of je het wel of niet wilt

Jij bent niet de windwijzer die beweegt waar hij kan

Je bent als een blad dat valt, breekt en sterft voor zijn kussen

Achter de pagina's van een oud boek

Ligt een gedroogde roos van liefde

En op de muren van zijn oude kamer

Desillusie wordt uitvergroot

Een goede herinnering leidt tot ik hou van je, maar op zijn voorhoofd heeft hij alleen doornen

Hij zinkt in de modder omdat hij gelooft

Wie de grond betreedt, kleedt zich lang om zijn wonden te verbergen

Net zoals de zon het kleine water in de plassen verwarmt

Ze wordt beetje bij beetje verteerd door het wrede verstrijken van de tijd

Dat hij nog steeds niet beseft dat het schip is gezonken

Rustig zeilen op 14 februari

En galopperende ritten achter in de nacht

De grote kleine artiest gaat

Goed geklede lange jas en een grote auto

En alles wat zijn vlieg kan geven

Zeg me of je het wel of niet wilt

Jij bent niet de windwijzer die beweegt waar hij kan

Je bent als een blad dat valt, breekt en sterft voor zijn kussen