Hieronder staat de songtekst van het nummer ¿Quién Soy? , artiest - El Barrio met vertaling
Originele tekst met vertaling
El Barrio
El amor ha querido que
Piedras solvenga el camino
Que no exista arcén
Ni cuneta donde estacionar
Que cada calle que quede
Por siempre al mismo destino
Aqui no multan porque
Ya no importa la velocidad
Que si tú quieres te doy el consejo
De algun pobre amigo
El amor es el peor enemigo
Que hay en el verbo amar
Que en el aire yo palpo si es bueno
O un falso un cariño
Porque la cara es el espejo del alma
Como dice el refrán
No soy la voz de la inociencia
Soy la cruda realidad
Soy la que te habla y te aprieta
La que a veces hace llorar
Soy la musa del poeta
Yo me llamo soledad
No te escondas conmigo
No vale jugar al escondite
Cuenta hasta veinte
Treinta, ochenta, noventa
Yo te voy a encontrar
Hay personas que con sus consejitos
Le salen alquistes
Dicen que distrayendo
La mente me van a olvidar
Formo parte de las sensaciones
Que tiene la vida
Que hay alguno que asta incluso
En su silencio me supieron amar
Pero el inculto siempre va encasillao
Entre pena y herida
Olvidando que soy ama de llaves
De cualquier bienestar
No soy la voz de la conciencia
Soy la dura realidad
Soy la que habla y te aprieta
La que aveces hace llorar
Soy la musa del poeta
Soy la dura soledad
Llevo de la mano la nostalgia la agonía
Los recuerdos la tristeza
El silencio la ildingencia el descuerdo
La impaciencia la pobreza
Son rentales de mi cuerpo
Intento salgo vivo ando
Me marcho a mi antojo
Soy el dueño de los cuernos de los locos
De la injuria la penuria
De los sucios de los rotos
Soy la dura soledad
liefde heeft gewild
Stenen lossen de weg op
Dat er geen vluchtstrook is
geen goot waar te parkeren
Dat elke straat die overblijft
Voor altijd naar dezelfde bestemming
Ze hebben het hier niet goed, want
snelheid doet er niet meer toe
Dat als je wilt, ik je het advies zal geven
van een arme vriend
liefde is de ergste vijand
Wat staat er in het werkwoord liefhebben?
Dat ik in de lucht voel of het goed is
Of een neppe schat
Omdat het gezicht de spiegel van de ziel is
zoals het gezegde gaat
Ik ben niet de stem van onschuld
Ik ben de harde realiteit
Ik ben degene die tegen je praat en je knijpt
Degene die je soms aan het huilen maakt
Ik ben de muze van de dichter
Ik noem mezelf eenzaamheid
verstop je niet bij mij
Het is het niet waard verstoppertje te spelen
tel tot twintig
dertig, tachtig, negentig
ik ga je vinden
Er zijn mensen die met hun advies
alquistes komen uit
Ze zeggen afleidend
De geest zal me vergeten
Ik maak deel uit van de sensaties
Wat heeft leven?
Dat er iemand is die zelfs
In hun stilte wisten ze hoe ze van me moesten houden
Maar de onbeschaafde gaat altijd in een hokje
tussen verdriet en wond
Vergeten dat ik een huishoudster ben
van elk welzijn
Ik ben niet de stem van het geweten
Ik ben de harde realiteit
Ik ben degene die spreekt en je knijpt
Degene die je soms aan het huilen maakt
Ik ben de muze van de dichter
Ik ben de harde eenzaamheid
Ik neem bij de hand de nostalgie de pijn
de herinneringen het verdriet
De stilte de ildingence de onenigheid
ongeduld armoede
Ze zijn verhuur van mijn lichaam
Ik probeer er levend uit te komen, ik loop
Ik vertrek naar mijn zin
Ik bezit de hoorns van de gek
Van blessure tot ontbering
Van vies naar kapot
Ik ben de harde eenzaamheid
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt